Tomasz Pułka urodził się w 1988 roku. Zmagał się z problemami osobistymi, w tym z używaniem narkotyków oraz problemami psychiatrycznymi. Zginął tragicznie w wypadku, tonąc w Odrze 9 lipca 2012 roku. Jego ciało odnaleziono naprzeciwko cmentarza, gdzie spoczywa Rafał Wojaczek. Pogrzeb odbył się w czwartek, 12 lipca 2012 roku o godzinie 14.00 w kościele parafialnym w Rudniku.
Tomasz Pułka pochodził z Rudnika koło Myślenic ale większą część swojego życia spędził w Krakowie, gdzie ukończył IX LO i studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie aktywnie działał na lokalnej scenie poetyckiej i slamowej. Współpracował z różnymi grupami, takimi jak Cichy Nabiau, Perfokarta – zajmującej się tworzeniem oraz promocją poezji cybernetycznej oraz portal Niedoczytania. Za swoją odważną debiutancką twórczość został uhonorowany nagrodą im. Stanisławy Zawiszanki w roku 2006 oraz otrzymał stypendium miasta Krakowa.
W trakcie swojego życia opublikował cztery tomiki poetyckie: „Rewers” (Nowa Ruda 2006), „Paralaksa w weekend” (Olsztyn 2007), „Mixtape” (Warszawa 2009) oraz „Zespół szkół” (Kraków 2010). Po jego śmierci ukazały się jeszcze jego pośmiertne dzieła: tomik „Cennik” (Poznań 2012), zbiór opowiadań „Vida local” (Kraków 2013) oraz Wybieganie z raju (Wrocław 2017). Wiersze Tomasza Pułki znalazły się w antologii „Poeci na nowy wiek”.
z marketingowego punktu widzenia zazdrość jest tytułem amerykańskiego filmu z punktu widzenia amerykańskiego filmu ta sala jest pusta więc wyjdźmy na zewnątrz tu jest za gorąco pozwól że zdejmę krawat i odprowadzę cię do świeżo kupionego mieszkania zjemy kolację i porozmawiamy o jutrzejszym śniegu może znajdzie się butelka może będę mógł cię w nią wcisnąć … Czytaj dalej
żeby dotknąc istoty rzeczy, trzeba odgryźć sobie palce. a obraz bez ram, to tylko element złożonego procesu patrzenia. zaznaczający krawędzie, zamykający środek. a w środku przecież są te wysłużone drzwi. więc po co szukać wierszy w sobie, skoro wystarczy chodzić z zamkniętymi oczami. pić z odwróconych szklanek, silić się na oryginalność. a nocą myśleć czasownikami. … Czytaj dalej
śniło się dzisiaj: nożyczki i kradzież zapinki do płaszcza. a wszycy w białych togach, wszyscy na palcach. białe pokoje, takie niewytłumaczalne poczucie ważności. daty, przed którą najlepiej spożyć wszystko co w dłoniach ukrytych w kieszeni. drzwi skrzypią, chyba cię nie widzą. chodźmy, ale jak najdelikatniej. mnie schowaj pod spódnicą opowiem ci bajkę: nożyczki i kradzież … Czytaj dalej
nigdy nie wiadomo, kto jest po drugiej stronie powiek, a u mnie zawsze będziesz bezpieczna – tak do mnie mówił każdego wieczora gdy patrzyłam w kominek. choć paliły się listy, miał inne sposoby: woda kapała braillem, drzwi skrzypiały szeptem, kot o którym za dużo piszę milczał jak fotografia. dzisiaj, kiedy robi się ciemno zamykam oczy, żeby … Czytaj dalej
spójrz na skrzypce odwrócone do góry dzwiękiem. zagraj mi krew płynącą przez miasto, ciemną strużką która dotknie każdej linii papilarnej. nawet tej, której nie wolno przekroczyć snem trzeba budować dni. bo czasem nie ma czasu, by na poczekaniu wymyśleć Ci halkę.