Wisława Szymborska urodziła się w Prowentach 2 lipca 1923 r. Była poetką, eseistką i tłumaczką – jedną z najważniejszych i najbardziej cenionych poetek XX wieku.
Szymborska zaczęła swoją karierę poetycką w latach 40. XX wieku, jednak jej twórczość zdobyła szersze uznanie w Polsce i za granicą dopiero w latach 60. i 70. Jej poezja cechuje się umiarem i jasnością, a jednocześnie ukrytymi warstwami znaczeniowymi, głębią refleksji oraz umiejętnością ukazania piękna i paradoksów codziennego życia. Dotyka różnorodnych tematów, takich jak miłość, czas, śmierć, filozofia i kondycja ludzka. Szymborska często eksploruje paradoksy i ironię życia oraz pytania o istnienie i sens.
W 1996 roku Szymborska otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za jej „liryczną precyzję i ironiczne przewracanie ustalonych wartości”. Była jedyną polską poetką, która otrzymała to wyróżnienie. Jej poezja została przetłumaczona na wiele języków i zdobyła międzynarodowe uznanie.
Wisława Szymborska była również znana z unikania publicznej ekspozycji i była ceniona za swoją skromność i prywatność. Przez większość swojego życia mieszkała w Krakowie, gdzie zmarła 1 lutego w 2012 roku.
Nie zna się na żartach, na gwiazdach, na mostach, na tkactwie, na górnictwie, na uprawie roli, na budowie okrętów i pieczeniu ciasta. W nasze rozmowy o planach na jutro wtrąca swoje ostatnie słowo nie na temat. Nie umie nawet tego, co bezpośrednio łączy się z jej fachem: ani grobu wykopać, ani trumny sklecić, ani sprzątnąć … Czytaj dalej
Istnieli albo nie istnieli. Na wyspie albo nie na wyspie. Ocean albo nie ocean połknął ich albo nie. Czy było komu kogoś słuchać kogo? Czy było komu walczyć z kim? Działo się wszystko albo nic tam albo nie tam. Miast siedem stało. Czy na pewno? Stać wiecznie chciało. Gdzie dowody? Nie wymyślili prochu, nie. Proch … Czytaj dalej