ADAM M-SKI. JEDEN Z WIELU. POEMAT. KRAKÓW. — 1890. Przygrywka. A kto mi pieśń tę dał — niech sercem ją powita. Jak gra promieni w szkła pryzmacie, Istoty drogie, ludzie blizcy, Wy w piosnkach piewcy lśnicie wszyscy, Lecz tylko on zna te postacie. Nim przez pierś jego kryształową Przejdziecie, drogie wy promienie, On da … Przeczytaj wiersz
Wokoło las — płucami wciągam jego wonie, Żywicę z aromatu mnogich kwieci falą; Dyamentowe ognie w łzach rosy się palą; Błogo mi, dobrze, lubo — przyroda mnie chłonie. Zlewam się z nią. — Tęsknoty w sercu się nic żalą: Nic wiem, czy duch w ekstazie, czy w niebycie tonie: Tętna stają… śnię… las się staje … Przeczytaj wiersz
I. Rośnie ogromna sosna przy lesie u brzegu, Wyniosła — ledwie szczytu dosięgniesz oczyma; Niegdyś skromny towarzysz w olbrzymów szeregu, Dziś, gdy pod stalą padli współbracia olbrzyma, Kiedy potężne puszcze starł czas w swoim biegu, Ona jeszcze koronę jak baldachim, trzyma Opiekuńczo nad młodszą rzeszą — i pielgrzyma Przyzywa na spoczynek, użycza noclegu. Duma samotna … Przeczytaj wiersz
Usta, usta purpurowe Co za czar z was tchnie? Wy, łagodne i surowe, I natchnione i zmysłowe — Usta, usta purpurowe, Czemu o was śnię? Róża wznosi krasną głowę, Rój pszczół ku niej mknie. Chcą nektary pić miodowe W krótkie, letnie dni czerwcowe — Usta drogie, purpurowe, Czemu o was śnię? Tam, gdzie Ganges wre … Przeczytaj wiersz
Nie módlcie się wy za mną, tu modłów nie potrzeba, Bym jeszcze młodą piersią odetchnąć mógł głęboko, By duch mój śmiały, dzielny unosił się do nieba I stamtąd ku swej ziemi miłośne zwracał oko. Jeżelim ja nie zamarł, jeżeli to możebne, Muszę się jeszcze zbudzić jak ogień w łonie skał, I wulkaniczną pieśnię w krainy … Przeczytaj wiersz
Wziąłem ci wszystko, com mógł wziąć od ciebie: Błękit twych oczu, by o nim śnić wiecznie, Ilekroć zechcę zamarzyć o niebie; Połysk twych włosów świecących słonecznie, Dźwięk twego głosu, by jak dumka słodka Niósł mi o szczęściu i weselu wieści, A gdy cierń nowy czoło moje spotka, Był mi piastunką kojącą boleści; — Szkarłat ust … Przeczytaj wiersz
O jakbym chciał wyciągnąć me ramiona W szeroki świat, ten pełen dziwów świat. By zbiegła mi tu do drżącego łona Najczystsza z złud, złuda mych młodych lat! Ja do stóp jej skłoniłbym zwiędłe skronie. I wiosny mej owiany błogim tchem, — Jeszczebym raz uczuł, jak serce płonie. Jak dusza śni młodzieńczym życia snem. Miłość i … Przeczytaj wiersz
Jeśli los zdarzy, że staniesz na chwilę Nad trumną moją, gdy mnie śmierć zamroczy, Nie drżyj przed śmiercią, nie złorzecz mogile. Tylko zagasłe ucałuj mi oczy. Ach! bo tak smętnie, długo, całe wieki Patrzyły w ciebie, promieniu mój jasny, Że jeśli martwe podniesiesz powieki, W szklistych źrenicach ujrzysz obraz własny. Łez nie roniłam, ani skarg … Przeczytaj wiersz
Z nastaniem wiosny zakwitł bez; Czekałam cię stęskniona, W oczach mi drżały krople łez. Serce się rwało z łona! Lecz czas wszystkiemu znaczy kres, I wiosna uleciała… Nie było cię — przekwitnął bez, Tęsknota pozostała. Ja śniłam znów, że róży woń Przynęty ma niezłomne. Że o twą pierś mą oprę skroń I tęsknic mych zapomnę. … Przeczytaj wiersz
Czy ty zatęsknisz, gdy po ciężkiej pracy Wracasz do pustki, do swojego domu, A nikt kochany na odgłos twych kroków Na próg nie bieży, witać niema komu? I kiedy troska powszednia, codzienna, Ciężkim kamieniem piersi ci przywali. Nikt ci nic powie: »Ciężar podziel ze mną, O, ukochany, bądź mężnym, idź dalej«. Czy ty zatęsknisz? Czy … Przeczytaj wiersz
Konrad Wallenrod Powieść historyczna Z dziejów litewskich i pruskich Dovete adunque sapere come sono due generazioni da combattere….. bisogna essere volpe e leone. Machiavelli Bonawenturze i Joannie Zaleskim na pamiątkę lata tysiąc ośmset dwudziestego siódmego poświęca Autor. Wstęp Sto lat mijało, jak Zakon krzyżowy We krwi pogaństwa północnego brodził; Już Prusak szyję uchylił … Przeczytaj wiersz
Rzeźwią się wiatry, dzienna wolnieje posucha, Na barki Czatyrdachu spada lampa światów, Rozbija się, rozlewa strumienie szkarłatów I gaśnie. Błędny pielgrzym ogląda się, słucha: Już góry poczerniały, w dolinach noc głucha, źródła szemrzą jak przez sen na łożu z bławatów; Powietrze tchnące wonią, tą muzyką kwiatów, Mówi do serca głosem tajemnym dla ucha. Usypiam pod … Przeczytaj wiersz
Rozchodzą się z dżamidów pobożni mieszkańce, Odgłos izanu w cichym gubi się wieczorze, Zawstydziło się licem rubinowym zorze, Srebrny król nocy dąży spocząć przy kochance. Błyszczą w haremie niebios wieczne gwiazd kagańce, Śród nich po safirowym żegluje przestworze Jeden obłok, jak senny łabędź na jeziorze: Pierś ma białą, a złotem malowane krańce. Tu cień pada … Przeczytaj wiersz
Ja rymów nie dobieram, ja zgłosek nie składam, Tak wszystko napisałem, jak tu do was gadam. W piersi tylko uderzę, wnet zdrój słów wytryśnie, A jeśli na tym prądzie iskra boża błyśnie, Nie wynik to rozumu ani płód marzenia: Od Boga ją przyjąłem na skrzydłach natchnienia; Nim widzi; przyszłość, chwytam myśli, czuciem rządzą, Nim silny, … Przeczytaj wiersz
O nowogródzka ziemio, kraju mój rodzimy, O, Trębeckimi godzien uwielbienia rymy! Humańskich bracie sadów i okolic Wisły, Gardzą tobą gminniejsze podróżnika zmysły. On wielbi kraje, zysków treściwych nieświadom, Ciekawe dla przechodnia, lecz zgubne osadom, Gdzie w przykrych zacieśniona położeniach ziemia Nie w miarę pali, mrozi, świeci i zaciemia. To górami stercząca, nieba zda się panią, … Przeczytaj wiersz