Mary Jane Oliver to wybitna amerykańska poetka, zdobywczyni prestiżowych nagród, takich jak National Book Award i Nagroda Pulitzera. Jej twórczość głęboko inspirowana była otaczającą nas naturą, a nie ludzkim światem. Mary Oliver była znana z pasji do samotnych spacerów, które były źródłem jej inspiracji. Jej poezja charakteryzuje się szczerym zachwytem nad pięknem przyrody, przekazywanym w prostym i nieupiększonym języku. W 2007 roku uznano ją za najlepiej sprzedającą się poetkę w Stanach Zjednoczonych.
Urodziła się w 1935 roku w Maple Heights, Ohio. Studiowała na Ohio State University i Vassar College, ale nigdy nie ukończyła studiów. W trakcie pobytu na Vassar College poznała siostrę Edny St. Vincent Millay, kontrowersyjnej poetki z pierwszej połowy XX wieku, co wpłynęło na jej literackie inspiracje. Tam także poznała swoją partnerkę życiową.
Mary Oliver przez wiele lat mieszkała w Provincetown na Cape Cod, Massachusetts, miejscu otoczonym piękną przyrodą i stanowiącym enklawę dla artystów. To miejsce stało się źródłem wielu jej utworów. Pod koniec życia przeniosła się na Florydę.
Jej dzieciństwo opisała jako trudne, z rodziną uważaną za dysfunkcyjną. Pisanie pozwoliło Mary Oliver na stworzenie własnego świata i radzenie sobie z traumami z przeszłości, takimi jak wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie.
W 2012 roku u poetki zdiagnozowano raka płuc. Mary Oliver zmarła na chłoniaka 17 stycznia 2019 roku w wieku 83 lat.
Ta urocza bestyjka, ten wiersz, nie da sobie w kaszę dmuchać. Czasem chciałabym by miał ochotę na jabłka, ale jemu leci ślinka na czerwone mięso. Czasem chciałabym spacerować spokojnie wzdłuż brzegu, ale on chce zrzucić ubranie i dać nura. Czasem chciałabym wykorzystać małe słowa i powiększać ich znaczenie, ale on wykrzykuje całe słowniki, zawarte w … Czytaj dalej
Pewnego dnia wreszcie się dowiadujesz Co musisz zrobić i zaczynasz Pomimo, że wszystkie głosy wokół Ciebie Ciągle wykrzykują złe rady. Pomimo, że cały dom zaczął drżeć I ciągle czujesz kulę przyczepioną do Twojej kostki. „Napraw moje życie” Krzyczą te głosy Ale Ty wyruszasz. Wiesz co musisz zrobić Mimo, że wiatr atakuje swoimi zawziętymi palcami Same … Czytaj dalej
Nie obchodzi mnie, jak zarabiasz na życie. Chcę wiedzieć, za czym najgłębiej tęsknisz i czy ośmielasz się marzyć o spełnieniu. Nie obchodzi mnie, ile masz lat. Chcę wiedzieć, czy pozwolisz, by świat uznał Cię za szaloną i pogonisz za miłością, za marzeniem, za przygodą, która przywróci Ci życie. Nie obchodzi mnie, jakie planety masz w … Czytaj dalej
Kto uczynił świat? Kto uczynił łabędzia i czarnego niedźwiedzia? Kto uczynił konika polnego? Konika polnego, tego właśnie, który wyskoczył z trawy i je cukier z mojej ręki i porusza szczęką wstecz i w przód, zamiast w dół i w górę – który patrzy naokoło olbrzymimi,skomplikowanymi oczami. Teraz podnosi blade przedramiona i starannie myje twarz. Teraz … Czytaj dalej
Przysuwa swój policzek do mojego i wydaje ciche, wymowne pomruki. A kiedy jestem już wystarczająco obudzona, kładzie się na grzbiecie, z czterema łapami w powietrzu i z żarliwym spojrzeniem ciemnych oczu. „Powiedz mi, że mnie kochasz,” mruczy. „Powiedz mi jeszcze raz.” Czy zdarza się słodszy układ? Raz po razie ma okazję by prosić. Ja mam … Czytaj dalej
Nie musisz być dobra. Nie musisz iść na kolanach sto mil przez pustynię, pokutując. Wystarczy jeżeli pozwolisz zwierzątku twego ciała kochać, co pokochało. Mów mi o twojej rozpaczy, ja opowiem moją. A tymczasem dalej trwa świat. Dalej słońce i przezroczyste kamyki deszczu suną przez krajobrazy, nad łąki i głębokie drzewa, nad góry i rzeki. Znów … Czytaj dalej