Zaśnij już, zaśnij
Zaśnij już, zaśnij, Bezsenne serce! Głos szeptem „Zaśnij” Przenika serce. Słychać głos zimy, U drzwi już prawie. Śpij, bo głos zimy Wzywa cię w jawę. Całując, ciszą Otulę serce — Śpij, syć się ciszą, Niesyte serce!
James Joyce
James Augustine Aloysius Joyce urodził się 2 lutego 1882 roku w Dublinie w Irlandii w rodzinie irlandzkich katolików. Zmarł 13 stycznia 1941 roku w Zürichu w Szwajcarii. James Joyce był wpływowym irlandzkim pisarzem XX wieku, znany jest głównie z innowacyjnego stylu literackiego oraz swojego arcydzieła – Ulisses.
Jego dorastanie w Dublinie miało wpływ na wiele jego twórczości, a miasto stało się tłem dla wielu jego dzieł. Studiował filologię angielską na University College Dublin i później wyjechał do Paryża, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Norę Barnacle.
Jego pierwsze dzieła, takie jak Dublińczycy i Portret artysty z czasów młodości zdobyły uznanie ze względu na swoją wyjątkową formę narracji i język. Jego prace często poruszały tematy związane z tożsamością, alienacją i relacjami międzyludzkimi.
Jednak to Ulisses uważany jest za jego największe literackie osiągnięcie. Książka ta jest jednym z najbardziej wpływowych dzieł literatury XX wieku – słynie ze swojego trudnego stylu i eksperymentalnej formy narracji. Joyce eksperymentował z językiem, strukturą i stylem narracyjnym, co wpłynęło na rozwój nowoczesnej literatury.
Wiersze Jamesa Joyce’a
Dziś, dziś do smutnej tej krainy
XXXIII Dziś, dziś do smutnej tej krainy, Gdzie brzmiała ongi pieśń Miłości Wyrozumiale zabłądzimy W imię minione serdeczności, Nie smutni, że wesołą była Miłość, choć tak się nam skończyła. W czerwono-żółtym stroju ptaszek Wciąż drzewo, drzewo opukuje, A wokół samotności naszej Wietrzyk wesoło pogwizduje. Liście – cóż, żaden z nich nie wzdycha, Gdy je zabiera … Przeczytaj wiersz
Gołębica
Gołębico, piękna moja, Nie spoczywaj, nie spoczywaj! To rosa nocy okrywa I wargi, I oczy moje. Wiatr wonny muzykę przędzie, Która jak westchnienie spływa: Nie spoczywaj, nie spoczywaj, Gołębico, piękna moja! Czekam pod drzewem cedrowym, Siostro moja, miłośnico. Dla piersi twej, gołębico, Pierś moja dziś będzie łożem. A blada rosa okrywa Jak zasłona głowę moją. … Przeczytaj wiersz
Włosy
Milcząc czesze włosy, Długie włosy swoje Milcząc, lecz jak wdzięcznie Śliczne minki stroi. Słońce już na trawę I liść wierzby padło, A ona wciąż czesze długie włosy swoje i zerka w zwierciadło. Błagam nie rozczesuj Długich włosów swoich, Czarownica także Różne minki stroi. Kochanek iść może Lub zostać niechętnie; Tak piękna, tak śliczne minki stroi: … Przeczytaj wiersz
Sosnowy
Byśmy leżeli W sosnowym borze, W cieniu głębokim, W południa porze. Słodko byłoby Leżeć, całować, W bór się sosnowy Jak w kościół schować. Twój pocałunek Też byłby słodszy A miękka burza To twoje włosy. Ach, odejdź ze mną W południa porze, Pójdźmy, by skryć się W sosnowym borze. tłumaczenie Maciej Słomczyński
Modlitwa
Znowu! Przyjdź, daj, przekaż mi wszystkie moce twoje! Z dala, w mózg pękający nisko tchnie jej słowo Nędzą poddania, okrutnym spokojem, Grozę jej łagodząc jak wobec duszy wybranej. Dość już, cicha miłości! Zgubo moja! Oślep mnie twą ciemną bliskością, O miej litość, ukochany wrogu mej woli! Trwoży mnie zimne dotknięcie, którego znieść nie mogę. Sącz … Przeczytaj wiersz