John Berryman (1914-1972) był amerykańskim poetą i pisarzem, urodzonym jako John Allyn Smith Jr. Nazwisko artystyczne Berryman przyjął od swojej matki, która pochodziła z rodziny o tym nazwisku.
Berryman zdobył sławę i uznanie za swoją twórczość jako poeta. Jego wiersze były eksperymentalne, często oparte na własnych doświadczeniach życiowych i wewnętrznych emocjach. Twórczość Berrymana charakteryzowała się złożonością, introspekcją i odważnym podejściem do tematów takich jak miłość, samotność, choroba psychiczna i śmierć.
Jego najbardziej znana praca to poemat zatytułowany „The Dream Songs”, który ukazał się w latach 1964-1968. Składa się on z serii 385 wierszy opowiadających historię postaci o imieniu Henry, która wciela się w samego Berrymana. „The Dream Songs” jest często uważany za jedno z najważniejszych osiągnięć w poezji amerykańskiej XX wieku.
Pomimo sukcesu jako poeta, Berryman zmagał się z problemami osobistymi, w tym z depresją i alkoholizmem. Jego życie było naznaczone tragediami, w tym samobójstwem swojego ojca. W 1972 roku, w wieku 57 lat, Berryman popełnił samobójstwo skacząc z mostu na Uniwersytecie Minnesoty.
Twórczość Berrymana miała znaczący wpływ na amerykańską poezję, a jego poezja jest nadal ceniona za jej oryginalność, mądrość i głęboką refleksję nad kondycją ludzką. John Berryman jest uznawany za jednego z najważniejszych poetów amerykańskich swojego pokolenia.
Myśli o samobójstwie, i ojcu, owładnęły mną. Za dużo piję. Żona grozi separacją. Nie będzie mnie ” niańczyć”. Nie czuje się ” na wysokości zadania”. Nie klei się nam. Na wschodzie jest o godzinę później. Mógłbym zadzwonić do Matki w Waszyngtonie. Ale, czy ona by mi pomogła? I te wszystkie pocztowe pochlebstwa i wymówki? Jakaś … Czytaj dalej
Wskazali na mnie na szosie, padły pierwsze słowa: „Ten człowiek w dziwny sposób rusza głową”. Wskazali na mnie na plaży, mówiąc „Ten tu człowiek Nigdy nie będzie jak my, bo kto tak robi”. Wskazali na mnie na stacji, toteż strażnik Spojrzał mi w twarz raz, drugi, ciężko i uważnie. Wsiadłem do tego samego pociągu co … Czytaj dalej
Przeniosłem się do Dublinu, żeby to z tobą domówić, majestatyczny Cieniu, którego studiowałem tak żarliwie przed tylu laty, czy odczytałem twoją lekcję jak należy? czy dojrzałem prawdę poprzez twoje wszystkie fazy? i twoje niebo, twoje piekło, czy je zgłębiłem właściwie? Później latami nie pamiętałem, odłożyłem cię na bok, niewdzięczność to nieodłączna klątwa robienia po nowemu … Czytaj dalej
Nagrobek przekrzywiony, bez kwiatów, dzień się chyli nad grobem ojca stoję w gniewie ileż to razy, ile tę straszną pielgrzymkę odbyłem do ciebie bo nie możesz odwiedzić mnie, boś kartę swą już wydarł: wracam po więcej. Pluję na bankiera grób plugawy Na Florydzie o świcie zastrzelił swe serce Och niestety, niestety Gdyby obojętność nadeszła, zgrzytam, … Czytaj dalej
Napełniając swe zwięzłe & rozkoszne ciało paprykarzem kurczęcym, popatrzyła na mnie dwa razy. Omdlewając z zainteresowania, odwzajemniłem się wygłodniale. Wyłącznie obecność jej męża & 4 innych osób powstrzymywała mnie od rzucenia się na nią albo przynajmniej do jej drobnych stóp, z okrzykiem: ” Jesteś najrajcowniejszą dupcią, jaką olśnione źrenice Henry’ ego oglądały od wielu mrocznych … Czytaj dalej
Na sercu Henry’ ego usiadła swego czasu rzecz t a k ciężka, jak gdyby miał sto lat albo i więcej, i cały czas, szlochając, nie mogąc spać, nie umiał sobie Henry z nią poradzić. Znów wiecznie skądś dobiega go ten cichy kaszel, zapach, kurantów dźwięk. Jest jeszcze jedna rzecz, co chodzi mu po głowie- jak … Czytaj dalej
Wszechświat uczył jak być sobą więc takie to miało być: bardzo proste. Na pewno ma również dla mnie jakiś lek i po całej tej szarpaninie będzie to właśnie: bardzo proste. Bo faktycznie- choć niby nie dowierzam sobie dzień po dniu jak gdyby we mnie coś ożywa i już na pewno nie tknę choćby jednej whisky … Czytaj dalej
Poddaję się. Nie wolno mi porzucić obrazu tej właśnie śmierci czego domaga się we mnie prawie wszystko. Jest cała masa spraw do uporządkowania, los duszy, i o co jej w ogóle szło kiedy istniała, i czy był pijany o 4 rano i to na niewłaściwym piętrze gdy walczył o powietrze, i darł swe nędzne ubranie … Czytaj dalej
Zakryte wielkie gwiazdy, okręt płynie dalej. Przy barze niewielki ruch. Dziś był Dzień Dziecka i Mała Twiss przebrała się och za królika i wzięła czy też nie- zapomniałem- drugą nagrodę: zapomniałem powiedzieć. Zapomniałem o wielkim statku sunącym przez ciemność zapomniałem o duszach tak skorych do bólu. Dwie właśnie weszły, oficerowie wielkich statków, duże głowy i … Czytaj dalej
Było mokro, biało, dmuchało i gdzie jestem nie wiemy. Było ciemno i nagle nie jest. Gdyby ten szczekający przyszedł. Do jedzenia nic nie ma. Jestem dziwnie zmęczona. I sama też. Gdyby tylko przyszedł ten dziwny, co ma mniej nóg znów powtarzałabym swoje modły, wargami. Gdzie jego dźwięki, które tak kochałam? Mogą nadejść ci straszni; trudno … Czytaj dalej