Frank O’Hara był wybitnym amerykańskim poetą i krytykiem sztuki, urodzonym 27 czerwca 1926 roku w Baltimore, Maryland, a tragicznie zmarłym 25 lipca 1966 roku w wypadku samochodowym na wyspie Fire, niedaleko East Hampton, w stanie Nowy Jork. Jego życie i twórczość były ściśle związane ze sceną artystyczną i literacką Nowego Jorku w latach 50. i 60. XX wieku, szczególnie z ruchem artystycznym znanym jako Ekspresjonizm Abstrakcyjny oraz Szkołą Nowojorską.
O’Hara studiował na Uniwersytecie Harvarda, gdzie uzyskał licencjat z muzyki w 1950 roku. Następnie uczęszczał na Uniwersytet Michigan, gdzie rok później zdobył tytuł z literatury angielskiej.
W 1951 roku O’Hara przeniósł się do Nowego Jorku i rozpoczął pracę w Museum of Modern Art (MoMA), gdzie pełnił różne funkcje, w tym kuratora. Dzięki praca w MoMA sławna stała się jego działalność artystyczną i literacką, a on sam stał się ważną postacią w nowojorskiej społeczności artystycznej.
Podczas swojego pobytu w Nowym Jorku O’Hara nawiązał bliskie przyjaźnie z wieloma wybitnymi artystami i pisarzami, takimi jak Jackson Pollock, Willem de Kooning, Joan Mitchell, John Ashbery i Kenneth Koch. Te przyjaźnie miały wpływ na jego twórczość poetycką i perspektywę artystyczną.
Nagląca kartka na moich drzwiach prosiła „Zadzwoń do mnie, zadzwoń, jak tylko wrócisz!” toteż prędko wrzuciłem kilka mandarynek do podręcznej torby, rozprostowałem powieki i ramiona, i bez namysłu ruszyłem w stronę drzwi. Nim doszedłem do rogu nastała jesień, ach wcale nie chciałem dać się przystosować ani odurzyć, choć liście jaśniały mocniej niż trawa na chodniku! … Czytaj dalej