Pan Kurtz – on nie żyje „A penny for the Old Guy” I My, wydrążeni ludzie My, chochołowi ludzie Razem się kołyszemy Głowy napełnia nam słoma Nie znaczy nic nasza mowa Kiedy do siebie szepczemy Głos nasz jak suchej trawy Przez którą wiatr dmie Jak chrobot szczurzej łapy Na rozbitym szkle W suchej naszej piwnicy … Przeczytaj wiersz
O quam te memorem virgo… Na ostatnim stań schodów kamieniu, Pochylona nad urną w ogrodzie – Wpleć, wpleć we włosy złociste promienie I kwiatów przytul niespodzianą mękę, I odrzuć je na ziemię, i odejdź stąd, odejdź, Przelotny wyrzut kryjąc pod powieką, Lecz wpleć we włosy złociste promienie. Tak chciałbym, żeby porzucił ją nagle, Tak chciałbym, … Przeczytaj wiersz
Krzesło w którym siedziała, jako lśniący tron Łuną płonęło na marmurze, gdzie zwierciadło – Wsparte słupami rzeźbionymi w kiście winnych gron Z których złocisty wyglądał Kupido (A drugi oczy ukrył za skrzydłami) – Siedmioramiennych kandelabrów zdwajało płomienie, By odbić światło w inkrustacjach stołu, skąd Blask jej klejnotów szedł im na spotkanie Z puzder z atłasu … Przeczytaj wiersz
Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień. Wywodzi Z nieżywej ziemi łodygi bzu, miesza Pamięć i pożądanie, podnieca Gnuśne korzenie sypiąc ciepły deszcz. Zima nas otulała i kryła Ziemię śniegiem łaskawym, karmiła Maleńkie życie strawą suchych kłączy. Zaskoczyło nas lato, idąc nad Starnbergersee Rzęsistym deszczem. Chwila pod kolumnadą I wyszliśmy na blask słoneczny, do Hofgarten, Piliśmy kawę i … Przeczytaj wiersz
Dwunasta. Tam, dokąd sięga ulica Ujęta w księżycową syntezę, Szeptane zaklęcia księżyca Rozpuszczają podłoża pamięci, Wszystkie jej jasne skojarzenia, Sformułowania i rozróżnienia, Każda latarnia, którą mijam, Bije jak bęben przeznaczenia I przez obszary mroków Północ potrząsa pamięcią, Jak szaleniec potrząsa uschniętym geranium. Pół do drugiej, Latarnia parska, Latarnia mamrota, Latarnia mówi: „Patrz na tę kobietę, … Przeczytaj wiersz
„Z ręki Boga wychodzi oto zwykła dusza” Na równiny ziemi, gdzie odmiany światła i zgiełku, W jasność i ciemność, chłód i żar, w wilgoć i suszę; Rusza między nogi stolików i krzeseł, Podnosi się i pada, chciwa igraszek i pieszczot, Śmiało rzuca się naprzód i nagle strwożona Chroni się za wspartą na kolanie dłonią, Znów … Przeczytaj wiersz
Quis his locus, quae regio, quae mundi plaga? Jakie to morza jakie brzegi jakie wyspy jakie szare skały Jakie to wody bijące o dziób I zapach sosen i drozd we mgle śpiewający Jakie obrazy powracają O moja córko. Ci którzy ostrzą ząb psa a to jest ich Śmierc Ci którzy pobłyskują piórami kolibra a to … Przeczytaj wiersz
Mroźna to była wyprawa, W najgorszą porę roku Na podróż, i to tak długą podróż: Drogi trudne i ostry wiatr, Najsroższy to czas zimy. A wielbłądy w otarciach, kulejące, oporne, Leżą w topniejącym śniegu. Żałowaliśmy czasem Tych letnich pałaców na stokach wzgórz, tarasów, Jedwabistych dziewcząt z sorbetem. Poganiacze wielbłądów klną, mruczą I uciekają, i pragną … Przeczytaj wiersz