A w kominie szurum burum, A na polu wiatr do wtóru, A na chmurze bal do rana, A pogoda rozśpiewana. Zielono mi i spokojnie, Zielono mi, Bo dłonie masz jak konwalie. Noc pachnie nam Jak ten młody las, Popielatej pełen mgły, A w ciszy leśnej Tylko ja i ty… A pogoda rozśpiewana, A na chmurze … Przeczytaj wiersz
Precz z moich oczu!… posłucham od razu, Precz z mego serca!… i serce posłucha, Precz z méj pamięci!… Nie! tego rozkazu Moja i twoja pamięć nie posłucha. Jak cień tém dłuższy, gdy padnie z daleka, Tém szerzéj koło żałobne roztoczy, Tak moja postać, im daléj ucieka, Tém grubszym kirem twą pamięć pomroczy. Na każdém miejscu … Przeczytaj wiersz
Prosisz mnie o piosnkę kochana O czem ci zaśpiewać, jedyna Noc się dziś zatacza pijana Od miłości naszej jak od wina Jakże to wysłowić, najmilsza Kiedy słów ze szczęścia mi brak Taką noc się najpiękniej przemilcza Lecz jeśli żądasz zaśpiewam tak Zamieńmy się nocami Ja tobie dam tę czarną Tę od ciał naszych ciepłą I … Przeczytaj wiersz
Kiedy trzeba będzie iść w daleką ciemność, niechby ta jedna nić została ze mnie. Niech oderwie się cała reszta i spadnie w przepaść – to jedno niech trwa na wieczność dźwięczne, choć ślepe. Bo tym, co za życia żyło żywe najbardziej – nieśmiertelna za grobem miłość nie pogardzi.
Patrzę na ciebie, jak w żywy cud, Jak na różany słońca wschód, I serce moje pyta, Czyś ty zrodzona z morskich pian, Z szumiących słonych wód Jak Afrodyta?! Rodził się szumny pszeniczny łan I srebrna fala żyta; Z zielonych miedz i kłośnych zbóż, jak gdyby z toni spienionych mórz Uroda twa wykwita. I stoisz siostra … Przeczytaj wiersz
Patrz, jak gwiazdy srebrem zdobią dal Patrz, jak niebo spokój daje snom Patrz, wszystko w koło srebrem lśni Wszystko wciąż o tobie śni O miłości mówi ci Patrz, błękitem kusi rzeki toń Patrz, spojrzeniem czarne ptaki goń Patrz, pieśnią mrok liliowy … To nam szczęście da i moc Argentyńska, srebrna noc
Gdybym miał niebios ozdobne tkaniny, Z haftem złotego i srebrnego światła, Ciemne, półmroczne, błękitne tkaniny Nocy, przedświtu i dziennego światła, Rozpostarłbym je, rzucił pod twe stopy: Lecz mnie, żebraka, stać tylko na sny; Rzuciłem rozpostarte sny pod twoje stopy; Stąpaj ostrożnie — depczesz moje sny. przekład Stanisław Barańczak
Myślałam wreszcie będę mówić Tyle się we mnie słów zebrało Tyle słów dojrzałych i twardych jak ziarnka żyta cierpkich jak gruszki polne aksamitnych jak pszczoły Myślałam dam ci moje słowa cóż z nimi zrobisz ale kiedy otworzyłam usta zamknąłeś je swoimi wargami Cofnęły się słowa moje schowały się we mnie jak ptaki lękliwe Teraz już … Przeczytaj wiersz
Turyści słów. W linowej kolejce. Mówimy coraz bardziej stromo. Malujesz usta nad przepaściami. Skąd ci przyszła do głowy ta aluzja? Przed nami droga. Szeptem w dół. Coraz krótszy oddech znaczeń. Życzliwy kamień potyka się o nas kiedy wracamy do miasta. Tak bardzo sobie bliskoznaczni. Niektórzy nazywają to miłością.