Twoja ocena

Wodospad Mickiewicza

…Łożem ciemnomiedzianej, granitowej ściany Bucha z paszczy potoku pian śnieżna lawina, Spada z grzmotem na głazy — potwory Böcklina, Rozbryzgując się w jarze w potok srebrnopiany… Jak śnieżnym płaszczem włosów okryta ondyna, Co, szlochając, rzuciła się twarzą na skałę… Drga wodospad, toczący piany śnieżnobiałe… Grzmi Rybiego potoku fala srebrnosina… …Złotymi listki trzęsą brzózki białopienne, Struchlał … Przeczytaj wiersz


Wacław Wolski

Jan Kochanowski

Łaskawe życia naszego szafarki, Ciągną nić złotą pracowite Parki, Na wrzecioneczkach żywo namotają, Dni nasze w złote kłębki nawijają. A gdy już przędzy nie stanie srebrzystej, To przetną pasmo i w drodze wieczystej Wnet się człek ujrzy; ten szczęśliwy zasię, Kto żył dla ludzi dobrze w swoim czasie. I jako na świat przyszedł – tak … Przeczytaj wiersz


Teofil Lenartowicz

Przestroga

Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz


Adam Asnyk

Po co piszę

Aby coś okazało się piękne, Stało się faktem i nie dało się cofnąć, Aby odtąd trwało niedosięgłe dla nikczemności, Aby przy nim bezsilna była nienawiść i przemoc, Aby choć taka wolność miała gdzieś swoje azylum, A wszechpotęga zła choć taki opór przeciwko sobie – Po to piszę i gdybym nie był pewny, że mam rację, … Przeczytaj wiersz


Kazimierz Wierzyński

Zielono mam w głowie

Zielono mam w głowie i fiołki w niej kwitną na klombach mych myśli sadzone za młodu Pod słońcem co dało mi duszę błękitną i które mi świeci bez trosk i zachodu. Rozdaję wokóło mój uśmiech, bukiety rozdaję wokoło i jestem radosną wichurą zachwytu i szczęścia poety co zamiast człowiekiem powinien być wiosną!


Kazimierz Wierzyński

Wesele poety

                            Basi Śpiew I Co się zdarzy przy drodze – nie wraca, i to, co w wieczność odchodzi – ginie. Nie płacz, nie płacz, zawsze pozostaje urojona podróż po obłokach. Nie płacz, zawsze jeszcze zostanie tabun drzew niby masztów ze złota, jeszcze pragnień w powietrzu śpiewanie, jeszcze w trawach wędrówka zostanie albo grób – z niego … Przeczytaj wiersz


Krzysztof Kamil Baczyński

Trzeba było rozstrzelać poetę

Patrzę czasem na Ziemię lecz już nie widzę planety Cóż, że jest słowo Ziemia, że inne także pamiętam Choćby to były wszystkie Słowa, które pamiętam Wiem, że inny jest język poematu. Poemat jest osobą, tak mi się czasem wydaje Zdaje się, jest Murzynem choć nie wiem: czarnym czy białym Więc drgająca pod brzuchem Białoczerwona różdżka … Przeczytaj wiersz


Rafał Wojaczek

Do młodego poety

Po­śród lu­dzi, od nich zda­la, Za czem tę­sk­nisz, wzdy­chasz skry­cie? Wszak wy­dar­łeś zmy­słom ży­cie, Wszak świat du­szy cię za­pa­la. Zmy­sły zwo­dzą, po­gardź nie­mi, Wła­sną gwiaz­dą my­ślom świeć, Co ziem­skie­go, zo­staw zie­mi, Nie­ba szu­kasz — w nie­bo wzleć. Wy­tę­ży­łeś swe ra­mio­na Gdzie myśl, prze­paść wie­ków chło­nie, Bo iskier­ka z bó­stwa łona, W two­jej du­szy ogniem pło­nie … Przeczytaj wiersz


Gustaw Zieliński

Błogosławieństwo

Gdy poeta za potęg najwyższym wyrokiem, Zstępuje na tej ziemi nudy i nieszczęście: Jego matka, w rozpaczy, z przerażonem okiem Bluźni — i przeciw Bogu podnosi swe pięście: „O, czemuż raczej łona nie strułam gadziną, Zanim na świat wydałam to szczenię ohydne! Bądź przeklęta, chwilowej rozkoszy godzino, Gdy tą pokusą drgnęło me łono bezwstydne. Boże, … Przeczytaj wiersz


Charles Baudelaire

Poeta

Poeta cierpi za miliony od 10 do 13.20 O 11.10 uwiera go pęcherz wychodzi rozpina rozporek zapina rozporek Wraca chrząka i apiat’ cierpi za miliony


Andrzej Bursa

Moment nieuwagi

Poetów nie ma. Jest tylko moment nieuwagi. Gra słów na ruchliwej jezdni. Na wypadek wiersza.


Ewa Lipska

Babilon

Któż to chodzi z butami po nagim ciele kobiecym Odpowiadam: poeta Gnój alfons swej śmierci co ją rymuje wciąż ze śmiechem Czy tak dobrze sprzedaje że może z niej żyć Odpowiadam: wystarczy że wystawi w oknie święty tyłek a lud zbiegnie się zcałowywać, gdy da, pryszcze Więc nie rozumiem co Ty robisz przy mnie Odpowiadam: … Przeczytaj wiersz


Rafał Wojaczek

Piszę wiersz

Siedzę w kącie w swoim pokoju zamknięty na klucz Od czasu do czasu by sprawdzić czy żyję jeszcze szpilką się nakłuwam a do wnętrza czaszki wprowadzam świderek Ale albo te sposoby są zawodne albo już nie żyję. Siedzę w kałuży krwi to jest moja krew mówię ale wcale nie jestem tego pewny W takim razie … Przeczytaj wiersz


Rafał Wojaczek

Debiut w Internecie

pilot mig-a zwycięża gdy samotnie leci w pisarstwie nie ma miejsca dla męża i dzieci niepokalane było najświętsze poczęcie małżeństwo dla pisarstwa jest to żył podcięcie miłość niespełniona pisze świetnie wiersze i jest o wiele trwalsza niż miłość w małżeństwie niedojebany pisarz ma większą inwencję częste pożycie twórczą zabija potencję pisarz musi przeżywać przygody by … Przeczytaj wiersz


Marta Podgórnik

Już gadałem z Kuczokiem, ale był zaspany

częstochowa jak zwykle jest brudną mieściną zasobną w matkę boską skradzioną rusinom a my tu prosto z balu dwaj poeci młodzi mnie się nie chce wyjaśniać po co byłem w łodzi miło się z tobą rozmawia stwierdza nagle majeran idący tuż koło mnie po tym jeszcze nie śniegu ale już nie chodniku ja też idę … Przeczytaj wiersz


Adam Wiedemann

widokówka w kopercie

dla DF to, co nazywają życiem literackim potem niepotrzebnie przekładają na życie. przekładając, tłumaczą. taki jakby recycling. i można mówić „zrób to” bez zażenowania wzruszająca przeszłość; niosła wino w plastikowych kubkach jeszcze nie z myślą o trójosobowym łóżku, cała w trudach kultury, w pociągu, we łzach dużo chodzimy, dużo jeździmy taryfą. robimy to w dobrych hotelach, w … Przeczytaj wiersz


Marta Podgórnik

Dwie propozycje zuchwałego buntu w ramach twoich skromnych możliwości. (praktyczna rada dla młodych poetów)

A więc jeżeli tak, to spróbuj: podejdź do ściany. Gruchnij o nią głową. Teraz albo nigdy. Zaczynaj! Wielkie twoje zamierzenia i ambicje rozległe ześrodkuj w jeden szpic na własnym czole. Jednorożcu, symbolu nicości, łupnij w czystą gładź bielonego betonu. Zbuntuj się przeciw nieskończonej sile żelaznych prętów oblanych kamieniem. Zrób to, co nigdy nie było możliwe: … Przeczytaj wiersz


Michał Zabłocki

Nagrobek

Tu leży sta­ro­świec­ka jak prze­ci­nek au­tor­ka paru wier­szy. Wiecz­ny od­po­czy­nek ra­czy­ła dać jej zie­mia, po­mi­mo że trup nie na­le­żał do żad­nej z li­te­rac­kich grup. Ale też nic lep­sze­go nie ma na mo­gi­le oprócz tej ry­mo­wan­ki, ło­pia­nu i sowy. Prze­chod­niu, wyj­mij z tecz­ki mózg elek­tro­no­wy i nad lo­sem Szym­bor­skiej po­du­maj przez chwi­lę.


Wisława Szymborska