Umarli, spaleni, rozstrzelani, dla was piszę, koledzy młodości. Oto ciągnie nurt ziemi nad wami i szumi – szumem roślin. To milczenie, bezruch i pustka, wiry ziemi, zastygłe na pół – gdzież jest ból, żeby martwym ustom słów nie zabrakło? Oto w górze, wysoko na pniach z was wyrosłych szumią noce i burze, ustom, ziemią porosłym … Przeczytaj wiersz
Jakim w Siebie-samego dziś go wieczność zmienia, Poeta mieczem nagim budzi i wyzywa Swój wiek, zlękły, że nie czuł, gdy go miał za żywa, Iż Śmierć rządzi tym głosem niezwykłego brzmienia. Oni — podły wzdryg hydry, gdy czystsze znaczenia Anioł wlewał w codzienne słów ludu ogniwa — Orzekli, iż moc czaru cała się ukrywa W … Przeczytaj wiersz
Biadaż mi, teraz nawet poborca podatku Wiersze mi tu gryzmoli z ujmą dla mej czci, Nie dość, że się mym groszem puszy i wynosi, Jeszcze na moją hańbę chce być synem Muz. Myśli, że wiersze pisać – to tak jak grosz ściągać – I że się stopa wiersza tak zlicza jak grosz. Myśli, że umiejętność … Przeczytaj wiersz
Poeta, rozkoszy dworu naszego, Co wiersze przedziwne łatwo I dowcipnie pisał, zmyślnie Słowa ojczyste do łacińskich wplatając, Który wszystkim aż nadto schlebiał, Milczy teraz zamknięty w lichym grobie, Zabrany nagle w kwiecie wieku. Bo gdy pokarmem napełniał swój brzuch Przepastny, to pokarm, co zdrowie przynosi Wszystkim przyjmującym go z apetytem, Dla niego tylko przyczyną był … Przeczytaj wiersz
Wróżył poeta kwiatkowi w ogrodzie, Że zmarnieć może na zimowym chłodzie, Na to kwiat śnieżki: „Wszak wzrastam wśród lodu, Nie straszną zima pod śniegiem ogrodu. „Gdybym był ptakiem, trzymałbym sic: stada, „Tam, kędy życiu nie grozi zagłada „l strzegłbym skrzydeł, szukał w nich pomocy, „By krew nie skrzepła podczas mroźnej nocy. Poeta rzecze: „Mój ty … Przeczytaj wiersz
Exegi monumentum aere perennius… Pieśń III – 30 Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu strzelający nad ogrom królewskich piramid nie naruszą go deszcze gryzące nie zburzy oszalały Akwilon oszczędzi go nawet łańcuch lat niezliczonych i mijanie wieków Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu cząstka nie byle jaka i rosnący w sławę potąd będę wciąż … Przeczytaj wiersz
Matka książkę zamknęła i, wielce kontenta, Dumnie wyszła, nie widząc, że modre oczęta I pełne wyniosłości czoło jej pociechy Kryją duszę, rojącą ohydę i grzechy. W ciągu dnia (co za męka) był grzeczny, wzorowy: Lecz pewne drobne fakty i czarne narowy Świadczyły o obłudzie chłopca. Więc bywało, Że w mrocznym korytarzu z tapetą spleśniałą Wyciągał … Przeczytaj wiersz
Kiedy za oknem śnieg prószy Lub szemrzą jesienne deszcze, Naówczas w głąb własnej duszy Chmurni wpatrują się wieszcze. Myśl ich szybuje skrzydlata Hen, nad wszechbytu gdzieś progiem, A duch wyniosły się brata Z sobą jedynie i z Bogiem. Rozwiej się jakaś otwiera Nad niebios błękity szersza – A skutek: u Gebethnera, Po kop. pięćdziesiąt od … Przeczytaj wiersz
Ty, który błyszczeć na niebie, jak guzik przyszyty do kołdry, którą przykrywa się po nocy Allach z swoją różową kochanką ! – W cienistych salach mój pan mię zamknął i przejścia wszystkie strażami zatkał. Ja nie móc nigdzie pójść. Ja być matka. We wnętrzu mojem mieszkać już syn, ja czuć, jak on we mnie rość, … Przeczytaj wiersz
O piękna Pani z krzeseł Perfumom której chciałbym cały przesiąc, Pani ma tyle ogni, których nikt nie skrzesał, Pani może kochać cały miesiąc A ja wiem, żeby kochać pani ma rację Trzeba dużo pieniędzy i szklanych słoni, A my mamy tylko słów nieznanych plantacje I kangury skaczące po nich Nie notuje nas żadna … Przeczytaj wiersz
Gdy na górach świta dzionek A w dolinie śrebrzy rosa, I ja śpiewam, jak skowronek I ja lecę pod niebiosa. Lecę — gonię wspomnień marę, Z kwiatów życia wieniec plotę; Piękność, miłość, czucie, wiarę, Na ogniwo spajam złote. Świat odbija moja dusza, Jak zielony brzeg krynica; Wszystko piękne tkliwie wzrusza, Wszystko tkliwe ją zachwyca. Łza … Przeczytaj wiersz
Zaplątany w codzienne i doraźne sprawy poeta — tani kuglarz i żongler frazesów próżno szuka objawień w fusach czarnej kawy i złotych kół wszechświata w kręgu interesów. Z filiżanką przy ustach w dymie papierosów żegluje pośród twarzy świateł i zwierciadeł. W łagodnej próżni gwarów szuka swego głosu i pisze coś z przejęciem jakby świat okradał. … Przeczytaj wiersz
Nasza mama jest poetką, nasza mama pisze wiersze i dlatego z naszą mamą życie w domu jest piękniejsze. Gdy mama podlewa kwiaty z konewki deszczykiem wody mówi: „Pod tym wodospadem zakwitną w domu ogrody…” Słońce jest dla mamy jabłkiem, księżyc błyszczy jak rogalik, wiatr wesoło gra na skrzypcach a tęcza to barwny szalik. Nawet kiedy … Przeczytaj wiersz
Mędrca, co życiu patrzy śmiało w oczy, Śmierć niespodziana nigdy nie zaskoczy. Ani on sobie długowieczność rości, Ani też lata odlicza młodości, Ani się lęka odejść w kraj nieznany, Ani dalekie kreśli w myśli plany: Idzie wprzód śmiało, miarowo, bez trwogi, A gdy śmierć ujrzy brązową wśród drogi, Staje i głowę pochyla ofiarną, Aby kłos … Przeczytaj wiersz
Biało-czerwone firanki okno przekreśla krzyżem, Trzy lustra, jak trzy stawy, potrójne w nich odbicie, Spokojnie płynie przez nie przebite światłem życie. Zapada cicho słońce nad zadymionym Paryżem. * * * Nie, to nie było życie chmurne i jak stal męskie, Nie było twardych spoczynków po długiej, nużącej walce. Był srebrny sen, ciekący przez przezroczyste palce, … Przeczytaj wiersz
…Łożem ciemnomiedzianej, granitowej ściany Bucha z paszczy potoku pian śnieżna lawina, Spada z grzmotem na głazy — potwory Böcklina, Rozbryzgując się w jarze w potok srebrnopiany… Jak śnieżnym płaszczem włosów okryta ondyna, Co, szlochając, rzuciła się twarzą na skałę… Drga wodospad, toczący piany śnieżnobiałe… Grzmi Rybiego potoku fala srebrnosina… …Złotymi listki trzęsą brzózki białopienne, Struchlał … Przeczytaj wiersz
Łaskawe życia naszego szafarki, Ciągną nić złotą pracowite Parki, Na wrzecioneczkach żywo namotają, Dni nasze w złote kłębki nawijają. A gdy już przędzy nie stanie srebrzystej, To przetną pasmo i w drodze wieczystej Wnet się człek ujrzy; ten szczęśliwy zasię, Kto żył dla ludzi dobrze w swoim czasie. I jako na świat przyszedł – tak … Przeczytaj wiersz
Ty, lube dziewczę, masz duszę tkliwą, Co się pięknością wszelką zachwyca; Jednak ci radzę: chcesz być szczęśliwą, To za mąż idź za szlachcica! Poetyckiego nie bierz kochanka! Poezja w życiu — to ból i troski; Ty przede wszystkim jesteś szlachcianką, Trzeba ci z mężem i wioski. Bardzo rozsądnie robi twa matka Łamiąc kaprysik twój idealny… … Przeczytaj wiersz
Aby coś okazało się piękne, Stało się faktem i nie dało się cofnąć, Aby odtąd trwało niedosięgłe dla nikczemności, Aby przy nim bezsilna była nienawiść i przemoc, Aby choć taka wolność miała gdzieś swoje azylum, A wszechpotęga zła choć taki opór przeciwko sobie – Po to piszę i gdybym nie był pewny, że mam rację, … Przeczytaj wiersz
Powróciwszy do domu od Sekwany strony, Mickiewicz się rozebrał z splamionej czamary I położył na łóżku. Nie był jeszcze stary, Lecz bardzo wiele cierpiał i był już zmęczony. I oto ledwo zasnął, a w tej samej chwili Zobaczył starą ławkę nad srebrnym jeziorem I w sukni, którą miała pamiętnym wieczorem, W lekkiej woni akacji spłynął … Przeczytaj wiersz
Jak przystało na Nagrodę Artystyczną Miasta komisji przewodniczy kobieta zarazem profesor prawa Nawet gdyby znał te wszystkie nazwiska niewiele by mu mówiły ale nie znał nawet nazwisk konkurentów (Te jednak były bardziej znane) Tak czy owak, mniej znani nagradzają bardziej znanych? Czy to w porządku? Wydaje się że z punktu widzenia równości szans rzecz raczej … Przeczytaj wiersz