Kot sprawiedliwy koguta dławił Za to, iż się czynami zbyt złymi osławił. A te czyny były takie; Budził zwierzęta wszelakie, A budzić się nie godzi, Sen przerwany zdrowiu szkodzi. Małżeńskiej wiary koty wielbiciele – On miał żon wiele; A co gorzej, nieprzykładnie, Szkaradnie, Bez względu na pokrewieństwa Wchodził w małżeństwa. Dławiącemu, Jak mógł, rzekł po … Przeczytaj wiersz
Rzecz ciekawą, lecz trudną do wierzenia powiem: Jednego razu doktor potkał się ze zdrowiem; On do miasta, a zdrowie z miasta wychodziło. Przeląkł się, gdy go postrzegł, lecz że blisko było, Spytał go: „Dlaczegoż to tak spieszno uchodzisz? Gdzie idziesz?” Zdrowie rzekło: „Tam, gdzie ty nie chodzisz”.
Wielbił drzewo grzejąc się człowiek przy kominie. Rzekło drzewo:”Cóż po tym! – grzeje, ale ginie”.
Źle ten czyni, kto cudzą rzecz sobie przyswoił. W pióra się pawie dudek ustroił I w tej postawie Wszedł między pawie. Poznały zdrajcy świeże rozboje: Postradał cudze i stracił swoje. Z tej więc pobudki Wrócił, gdzie dudki, A te w śmiech z niego: „Chciałeś cudzego, Dobrze ci tak i nicht cię żałować nie może — … Przeczytaj wiersz
Doktor widząc, iż mu się lekarstwo udało, Chciał go często powtarzać; cóż się z chorym stało? Za drugim, trzecim razem bardzo go osłabił, Za czwartym jeszcze bardziej, a za piątym zabił.
Już czas mroźny, już czas słotny, Co zamartwiał przyrodzenie, Zwalnia; widok śnieżny, błotny, Jędrne biorąc ukrzepienie, Wdzięczy nadzieje ku wiośnie, Pączki wschodzą, trawka rośnie. Orzeźwione ciepłem ptaszki Porę życia pozdrawiają, Zwierząt skoki i igraszki Przyszłą płodność oznaczają. Zewsząd radość, zewsząd pienie, Odmładza się przyrodzenie. Rolnik czuły idzie w pole, W pole potem swym skropione, Wraca … Przeczytaj wiersz
Dobrze to było niegdyś, gdy prababki nasze Wiedziały, kiedy bydło szło z obór na paszę. Inszy wiek, insze prawo; za wdziękiem i modą Damy zwyczaj płci pięknej przyzwoitszy wiodą: Mogą dumać o trzodzie, lecz co Filis pędzi, A wsparte na wygodnej kanapy krawędzi, Rozmyślać o pasterzach, o rolach, zagonach, Lecz pasterzach, oraczach — Dafnisach, Damonach.
Czyś jest smutny, gdy się los wspacza, Czyś dobrego w szczęściu humoru, Wiedz, iż postać wiele oznacza, Ta najwięcej płaci u dworu. Oko pańskie, jak słońce w wschodzie, Pędzi ciemność, gdy się podnosi, Odwrót, jako słońce w zachodzie I na ciemność gdy się zanosi. Wszystko wdzięcznie, wszystko obłudnie, Wszystko czuje gwałtowność wsporu, Rzadki, komu sprzyja … Przeczytaj wiersz
Wielkie miejsca pożądane, Może miło z góry patrzeć; Niższe podłe, zaniedbane, Z góry, z dołu można natrzeć. Źle na górze, źle na dole, Ja w pośrodku osiąść wolę. I tam los gdy się rozigra, Może dopaść zapalczywie, Rzadko mierność w losie wygra, Jednak w średnim swym ogniwie, Wpośród losu widowiska, Mało traci, mało zyska. A … Przeczytaj wiersz
„Dlaczego ty śpisz w izbie, ja marznę na mrozie?” Mówił mopsu tłustemu kurta na powrozie. „Dlaczego? Ja ci zaraz ten sekret wyjawię — Odpowiedział mops kurcie — ty służysz, ja bawię.”
Czemuż się skarżysz na Fortuny ciosy, W swych użaleniach mniej baczny? Nie wiesz, jakie są zmienne ludzkie losy, Jaki jej humor dziwaczny? W momencie jednym szczęście zniszczyć zdoła A w swym humorze fałszywym, Raz zbytnie smutna, drugi raz wesoła, Czyni nędznego szczęśliwym. Stoją u portu bezpieczne okręty, Żeglarz spokojny w ochronie, W punkcie rwą z … Przeczytaj wiersz
Myśli słodka, gdy spokojna, Bogdaj zawżdy byłaś u mnie! Czy to pokój, czyli wojna, Czy pełno, czy pustki w gumnie, Słodzisz pracę i daremną, Gdy ja z tobą, a ty ze mną. Bywaj, myśli pożądana! Co po życiu, kiedy w troskach? Biedzisz z zmroku aż do rana, Smutna w miastach, rzeźwisz w wioskach Tu przestajesz … Przeczytaj wiersz
Szacowny starcze, iskierko ostatnia Dawnej Polaków ochoty! Płaczesz, ojczyzna, niegdyś zbyt dostatnia W skarby, oręże i cnoty, Dziś zubożała: podłych duchów matnia, Upłynął ojców wiek złoty. W odrodnym płodzie pełzną i nadzieje, Gwałt, co ją zniszczył, jeszcze się z niej śmieje. Nietrwałość ludzkiej roboty znamieniem, Moment ją stawia i psuje, Idą w łup czasu za … Przeczytaj wiersz
Nadzieje mylą. Na te zwyczajne losu igrzyska przygotowanym być trzeba, a jak umieć z szczęścia korzystać, gdy przyjdzie, tak gdy się zwróci i oddali, strzec się słabości zbytecznego zmartwienia. Rozpacz, podłych dusz rzemiosło, Zdarzenie zniszczyło, wzniosło, To przypadek. W tym istota, Gdzie duch mężny i gdzie cnota. Nad los umysł kiedy wielki, Szczęścia płochej rządzicielki … Przeczytaj wiersz
Szczęście to jest dla narodu, kiedy nauki kwitną, a uczeni są w poważeniu. Szabla kraje rozpościera, Ale pióro je istoczy, Moc dzierży, wzmacnia, zabiera, Lecz rozum otwarza oczy. Sławny tryumf, co zadziwia, Większy ten, co uszczęśliwia. A jest w dobroci rządzących, w szczęściu rządzonych. Aleksandra, Cezara czytałem ja sprawy, Czytałem i jęczałem nad zyskiem ich … Przeczytaj wiersz