O matko Polko! gdy u syna twego W źrenicach błyszczy genijuszu świetność, Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego Dawnych Polaków duma i szlachetność; Jeśli rzuciwszy rówienników grono Do starca bieży, co mu dumy pieje, Jeżeli słucha z głową pochyloną, Kiedy mu przodków powiadają dzieje: O matko Polko! źle się twój syn bawi! Klęknij przed Matki … Przeczytaj wiersz
Huczą rzeki, huczą, Pozbyły się lodu, Odżyły nadzieje, Polskiego narodu! Huczą rzeki, huczą, Idące do morza — Nad Polską krainą Błysła nowa zorza. Patrzą w niebo starzy, Drżą do boju młodzi, Jakaś wielka burza Wiosenna przychodzi. Jakieś błyski świecą, Jakieś grają grzmoty, Hej to ciągną nasze Narodowe roty! Hej, wiosno ty nasza, Kościuszkowska wiosno, Krwią … Przeczytaj wiersz
Jak długo w sercach naszych Choć kropla polskiej krwi, Jak długo w sercach naszych Ojczysta miłość tkwi: Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród, Zwycięży orzeł biały, Zwycięży polski lud. Jak długo na Wawelu Brzmi Zygmuntowski dzwon, Jak długo z gór karpackich, Rozbrzmiewa polski ton: Stać będzie i t. d. O wznieś się orle biały, … Przeczytaj wiersz
Boże! coś Polskę przez tak liczne wieki. Otaczał blaskiem potęgi i chwały, Coś ją osłaniał tarczą Swej opieki Od nieszczęść, które przygnębić ją miały; Przed Twe ołtarze zanosim błaganie: Ojczyznę, wolność racz nam wrócić, Panie! Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem, Walczących wspierał za najświętszą sprawę; A chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem, Wśród … Przeczytaj wiersz
W górę serca i czoła! noc się szara rozsłania, Z bożej dłoni co wskrzesza idą blaski zarania, I ta Święta, o którą moc szatańska się starła Drgnęła w grobie i mówi: «Spałam tylko, nie zmarła!» Razem, razem, odrzućmy grobnych głazów ostatki, Precz, precz! Ach, widne już oblicze tej matki! Wstaje ze snu strasznego a chwiejąca … Przeczytaj wiersz
Jest w każdym naszym słowie, a słowa są najprostsze – chleb, mama, dom gościnny, i Wisła, i Mazowsze. I jest w czerwieni maków, i w białych kwiatach wiśni, w piosenkach wszystkich ptaków i w każdej naszej myśli. W mazurku chopinowskim, i w czarnym węglu Śląska, i tu, gdzie serce mówi, że to jest właśnie Polska.
Wszystko dokoła: dom i przedszkole, fabryczne dymy, żelazna kolej… Kwiaty przy oknie, klon koło bramy, słoneczny uśmiech kochanej mamy… I las, co cieniem dzieci zaprasza – wszystko to Polska, Ojczyzna nasza!
– Co to jest Polska? – spytał Jaś w przedszkolu. Polska – to wieś i las, i zboże w polu, i szosa, którą pędzi do miasta autobus, i samolot, co leci wysoko, nad tobą. Polska – to miasto, strumień i rzeka, i komin fabryczny, co dymi z daleka, a nawet obłoki, gdy nad nami mkną. … Przeczytaj wiersz
Nieraz już przebyłam drogę, od grudnia do stycznia, a nadziwić się nie mogę, jaka moja mowa śliczna. Czasem uczą się polskiego Anglicy i Szwedzi, ale nic nie pojmą z tego, co w tej mowie siedzi. Ucz, ucz, ucz, ucz się polskiego, na łatwe i na trudne dni. Cóż, cóż, cóż, cóż w tym jest złego? … Przeczytaj wiersz
Cztery rzeczy w Polsce słyną: Stara piosnka, stare wino, Przyjaźń doświadczona, I uczciwa żona. Cztery rzeczy w Polsce znane: Pług i kosa na ugorze, Szable w ogniu hartowane I pieśń ludu: «Święty Boże!» Cztery rzeczy Polskę zdobią: Ciemne bory, łany żytnie, Ludzie, którzy w pocie robią, I miłość co krwawo kwitnie. Cztery rzeczy miłe oku … Przeczytaj wiersz
Oj, przy zdrowiu szczęścia nieco, A do szczęścia wieleż trzeba? Kraju, gdzie łuczywem świecą, Gdzie się w niecce człek koleba; Gdzie zawłóczy myślą pole, Na mogiłkach pieśni śpiewa, Całe życie łzy zasiewa, A zbiera niedolę? Prawdać jest i tęsknić za czem, Suszyć duszę jakby trzaskę, I wypłakać duszę płaczem, A jeszcze za jaką łaskę — … Przeczytaj wiersz
Pamiętają Racławice Nasze kosy i kłonice. (Piosnka z r. 1831). Lasy nasze, ciemne lasy, Racławickie lasy! Pełne wczesnéj Woni leśnéj I słonecznéj krasy. Lasy nasze, ciemne lasy, Gdzie to cudne rano Kiedy was tu w głuchem polu W jednym dniu posiano? Od poranka do wieczora, Do samego zmroku, Ludzka krew się przelewała Z żołnierskiego boku. … Przeczytaj wiersz
I cóż powiedzą tomy słowników, lekcje historii i geografii, gdy tylko o niej mówić potrafi krzak bzu kwitnący i śpiew słowików. Choć jej granice znajdziesz na mapach, ale o treści, co je wypełnia, powie ci tylko księżyca pełnia i mgła nad łąką, i liści zapach. Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka? W niewymierzonej krainie … Przeczytaj wiersz
„Pomarańcza, jak widzę, z Malty – wyśmienita!” Norwid „Przepraszam, nie dosłyszałam nazwiska? …Banaczek? … Czy to czeskie nazwisko? A, polskie! To znaczy, pan z Polski? jakże miło. Państwo przyjechali całą rodziną? dawno?”, „No nie, wybacz, Sally, zamęczasz pytaniami, a trzeba, po pierwsze, zaprowadzić do stołu – proszę, tu krakersy, potato chips, sałatka – pan sobie … Przeczytaj wiersz
Polska leży nad Wisłą. Nikt nie jest samotną wyspą. Wszyscy to wiemy. I na nic. Atak przeminął. W nocy szukamy Niepewną ręką na sercu szramy Nieprzekraczalnych granic. Czujemy palcami wilgoć. To Wisła. Czujemy palcami szorstkość. To wyspa. I potem świat się kończy urwiskiem. Atak przeminął. Ale cóż kiedy chora Pękła w nas przeciążona komora I … Przeczytaj wiersz
Piękna nasa Polska cała, Piękna, zyzna i nie mała! Wiele krain, wiele ludów, Wiele stolic, wiele cudów; Lec najmilse i najzdrowse Pseciez cłeku jest Mazowse! Bo gdzie takie cudne stroje, I śpiewanki i dziewoje? Kto w podkówki tak wyksese? Komu miłe tak pielese, Jak ojcyste Mazurowi? Niechaj cała Polska powie. Po-za Niemnem wielkie błota, A … Przeczytaj wiersz
Polsko, wszak Moskal Twój wróg, Uzbrojon od głów do nóg Ma bagnety, krocie dział — A jednak jak listek drżał, Gdy śpiew słyszał: «Boże daj, By nam wrócił trzeci Maj Boże, cierpienia nam skróć Ojczyznę i wolność wróć.» Gdy go taki trwoży miecz, Więc moralną drogą siecz! To dla niego straszna broń Jak go spotkasz, … Przeczytaj wiersz
Ojczyzna długo gnębiona Z żałoby otrząsa skroń: Naród ją tuli do łona, Wolność miecz daje w jej dłoń. — Któżby się wahał w tej chwili. Już czas, już czas, Na wrogów co nas gnębili Uderzmy wraz: Cześć i zwycięstwo oczekuje nas. — W obronie swobód i prawa Niech wszyscy dziś zemstą wrą: Świetnie zaczęła Warszawa, … Przeczytaj wiersz
A znasz ty kraj, gdzie brzegiem strumieni Niezapominajki i kaliny rosną; Gdzie zbóż falami niwa się płomieni, A bory ćmią się jedliną i sosną; — Gdzie chmiel złociste rozwiesza festony Po szczytach olszyn, usrebrzonych mchami, Gdzie biała brzoza i jawór zielony Błyszczą malownie nad łąk kobiercami? Oh! za tym krajem, Jakby za rajem, Co dzień … Przeczytaj wiersz
Powiedałem ci nieraz, miły bracie, że to Po polsku: nie pozwalam, po łacinie: veto. Wiem. Niechże wedle sensu swego kto przekłada, To będzie z łacińskiego: vae, po polsku: biada. Jakobyś rzekł: biada to, gdy zły nie pozwala Na dobre i tym słówkiem ojczyznę rozwala. Źle zażywasz, bękarcie, wolności sekretu, Powetujeć pokusa kiedyś tego wetu.
Nierządem, powiedział ktoś dawno, Polska stoi. Gdyby dziś pojźrał z grobu po ojczyźnie swojej, Zawołałby co garła: wracam znowu, zkądem, Żebym tak srogim z Polską nie ginął nierządem. Co rok to nowe prawa i constitucye, Ale właśnie w tej wadze jako minucye. Poty leżą na stole, poty nam się zdadzą. Poki astrologowie inszych nie wydadzą. … Przeczytaj wiersz