I. W ustroni pięknej, dzikiej i odludnej, Wśród gęstych borów, malowniczych dolin, Pod tchnieniem wiecznie grających mandolin Rzek i ruczajów, stoi mój przecudny Pałac, mozajką kosztowną zdobiony I alabastru przezroczystą bielą — Wkrąg się ogrody rozkwitnione ścielą, W których fontanny rzewliwymi tony Po nocach płaczą — a w poranek blady, Ledwo rozplecie świt swe złote … Przeczytaj wiersz
I Miała białe terasy oplecione kwiatem I szmerne wodotryski z fiołków aromatem. A purpurą wysiane alabastrów schody Wiodły w mirtów aleje, w różane ogrody. Kędy skrzydłami trącając liliowe irysy Marzą pawie tęczowe i białe ibisy. A w zaciszach oliwnych kamienne najady Jasne lilie na srebrne wieszają kaskady. Miała białe łabędzie i płomienne ary, I rżnięte … Przeczytaj wiersz
Twe oczy, skąd Kupido na wsze ziemskie kraje, córo możnego króla, harde prawa daje, nie oczy, lecz pochodnie dwie nielitościwe, które palą na popiół serca nieszczęśliwe. Nie pochodnie, lecz gwiazdy, których jasne zorze błagają nagłym wiatrem rozgniewane morze. Nie gwiazdy, ale słońca, pałające różno, których blask śmiertelnemu oku pojąć próżno. Nie słońca ale nieba, bo … Przeczytaj wiersz
Mrok wieczorny, – babcia siwa przy kominku głową kiwa. Nos jak haczyk, – okulary, Coś tam mruczy babsztyl stary. Snuje bajdy niestworzone, O królewnie Pizdolonie, O trzech braciach jak niewielu, O matuli ich z burdelu, Opowiada stare dzieje… A na dworze wicher wieje. Siądźcie społem panny, smyki, Młodojebce, stare pryki I nadstawcie dobrze uszy! Choć … Przeczytaj wiersz