Zmienność
Śpimy, a sen chory odpoczynek nam truje; Wstajemy – dzień cały psuje myśl uparta, Śmiejąc się i płacząc, każdy tęskni, czuje, Troski precz odrzuca albo tuli czarta. I czy to jest radość, czy też żałowanie, Droga ich odejścia wciąż drogą wolności, Dzień wczorajszy nigdy jutrem się nie stanie, Bo też nic nie przetrwa oprócz niestałości!