Elizabeth Barrett Browning urodziła się 6 marca 1806 roku w Coxhoe Hall w hrabstwie Durham w Anglii, zmarła 29 czerwca 1861 we Florencji we Włoszech i została pochowana na tamtejszym Cimitero degli Inglesi (Cmentarz Anglików). Była jedną z najwybitniejszych i inspirujących poetek epoki wiktoriańskiej. Jej twórczość łączyła tematy miłości, duchowości, sprawiedliwości społecznej oraz kwestii praw kobiet i zniesienia niewolnictwa.
Jej najbardziej znanym dziełem jest zbiór poezji miłosnej „Sonnets from the Portuguese”, który mimo że został napisany przez nią samą, został opublikowany jako domniemane tłumaczenie z języka portugalskiego. „Sonnets from the Portuguese” to cykl 44 sonetów miłosnych pisanych do męża, zawierający słynny wers: „Jak cię kocham? Pozwól, że policzę sposoby…”. Cykl ten, o wyjątkowo osobistym charakterze, uchodzi za jedno z najważniejszych dzieł erotycznych w historii literatury. Inspiracją do jego powstania była miłość poetki do Roberta Browninga – znanego poety. W 1837 roku rodzina Barrettów przeniosła się do Londynu, gdzie Elizabeth poznała Roberta Browninga, który poruszony jej wierszami, rozpoczął z nią korespondencję. Po pewnym czasie wzięli potajemny ślub w roku 1846, a następnie osiedlili się we Włoszech. Ich głębokie uczucie oraz wspólne zainteresowania literackie wpłynęły na twórczość obojga.
Elizabeth Barrett Browning poruszała w swoich wierszach kwestie duchowe, społeczne, polityczne i osobiste. Otwarcie krytykowała niewolnictwo, wspierała prawa kobiet i potrafiła połączyć poezję z zaangażowaniem społecznym. Jej styl cechował się emocjonalnością, głębią filozoficzną oraz muzycznością języka. Inspirowała twórców takich jak Emily Dickinson czy Christina Rossetti.
W noc mi twój obraz luby przez łzy moje świta, Uśmiechniętym cię widzę w dzień. Wskaż powód onej Różnicy? — Czyś ty we mnie smutku zbudził tony, Czy też jam sama smutna? W chórze akolita, Chociaż modłów dziękczynnych śpiewny rytuał czyta, Opaść może na stopnie ołtarza — zemdlony. Tak czuję głos, lecz nie wiem, w … Przeczytaj wiersz
Lecz MIŁOŚĆ, sama miłość, pięknem spromienioną I godną jest przyjęcia. Ogień żarem pała, Czyli świątynia gore, czy len; światłość biała Jednako, czy chwast płonie, czy cedru bierwiono. A miłość ogniem żywym. Jeśli prawdę oną Ja kocham ciebie, mówię… patrz!… tobiem się stała Przeobrażona w oczach, niemylna mię chwała Stroi, świadomą blasku nowych zórz, co płoną … Przeczytaj wiersz
Dumałam raz nad starą pieśnią Teokryta, Jak śpiewał lata błogie, cenne, upragnione, Postaci dłoni wdzięcznych biorące osłonę, By z nich płynęła ludziom dań szczęścia obfita. Gdy tak myśl ma powieści w dawnej mowie czyta, Zwolna, z cienia, powstają wizją lata one, Błogie lata i smętne, lata roztęsknione Własnego życia mego, po których dziś drży ta … Przeczytaj wiersz
Jeśli musisz mię kochać, niech miłość ta będzie Za nic, za miłość tylko samą. Nie mów sobie: „Za uśmiech, za spojrzenie kocham ją — w sposobie, Jakim przemawia słodko — myśl jej mam na względzie, Co z myślą zgodna moją, albo — że z nią wszędzie Wczas mi się staje luby”. Może w jutra … Przeczytaj wiersz
Spotkaliśmy się późno, niemal pod koniec drogi, Mój przyjacielu — tylko przyjacielu! Już całun przyszłej śmierci oplątał moje nogi. Gdy czynią krok lub ruch, przybliżam się do celu. W tym zagrożeniu, czy mam się odważyć Zbliżyć do ciebie? Ja w moim bezruchu? Czy na twe prośby mam pozostać głuchą? Spójrz, czytaj w mojej twarzy. … Przeczytaj wiersz
Drobne jagniątka beczą na łące, W zaroślach ptasząt kwilą tysiące, Młode jelonki pląsają w cieniu, Pączek rozkwita w słońca promieniu; Życie tu wszystkim płynie w swobodzie, Każdemu ścieżka tu łatwa… Czemuż, ach! czemu w wolnym narodzie Płacze maleńka ta dziatwa! Wołają dziatki rzewnemi głosy: Tak cudnie błyszczy trawka od rosy; Gdybyż tam wybiedz, popląsać z … Przeczytaj wiersz
Jak cię kocham? Poczekaj — wszystko ci wyłożę. Kocham do dna, po brzegi, do samego szczytu Przestrzeni, w której dusza szuka krańców Bytu I Łaski idealnej, ginąc w tym przestworze. Kocham cię tak przyziemnie, jak tylko zejść może Głód; przy świeczce i w słońcu, gdy sięga zenitu; Tak śmiało i tak czysto, jak ktoś, kto, … Przeczytaj wiersz
I Kochaj mnie wszystkim, czym jesteś, Uczuciem, myślą, wzrokiem, ciałem. Kochaj w najdrobniejszym geście I w istnieniu całem. II Kochaj mnie młodością swoją W szczerym przyzwoleniu, Przysięgami, co się boją Słów w czułym milczeniu. III Kochaj mnie lazurem oczu, Co przyrzeka wszystko; Skoro barwę z nieba toczą, Prawda niebios blisko. IV Powiekami, które skrycie Kryją … Przeczytaj wiersz