Kiedy dziecko się rodzi i na świat przychodzi Jest jak Bóg, co powietrzem nagle się zakrztusił I poczuł, że ma ciało, że w ciemnościach brodzi Że boi się człowiekiem być. I że być musi Wokół radość. Kolędy szeleszczące złotko Najbliżsi jak pasterze wpatrują się w Niego I śmiech matki – bo dziecko przeciąga się słodko … Przeczytaj wiersz
Nad strumieniem siedział chłopiec, Z polnych kwiatów wianki wił, I spoglądał, jak płynęły, Aż je fali taniec skrył. Dni za dniami przemijają, Jak potoku bystry prąd, I wnet zniknie młodość moja Niczym kwiatu zwiędły pąk. O, nie pytaj, czemum smutny, Choć przede mną życia nów, Świat raduje się nadzieją, Kiedy wiosna wstaje znów, Lecz tysiące … Przeczytaj wiersz
Drobne jagniątka beczą na łące, W zaroślach ptasząt kwilą tysiące, Młode jelonki pląsają w cieniu, Pączek rozkwita w słońca promieniu; Życie tu wszystkim płynie w swobodzie, Każdemu ścieżka tu łatwa… Czemuż, ach! czemu w wolnym narodzie Płacze maleńka ta dziatwa! Wołają dziatki rzewnemi głosy: Tak cudnie błyszczy trawka od rosy; Gdybyż tam wybiedz, popląsać z … Przeczytaj wiersz
Wzniosły, smukły i młody, O! nie lada urody, Slicznyż chłopiec — czego chcieć? Czarny wąsik! biała płeć! Niech się spóźni godzinę, To mi tęskno — aż ginę, Slicznyż chłopiec — czego chcieć? Czarny wąsik! biała płeć! Koń daleko tam jeszcze, A rozkoszne już dreszcze, Slicznyż chłopiec — czego chcieć? Czarny wąsik! biała płeć! … Przeczytaj wiersz
Pójdź, Zosiu! będziem się bawić, Będziemy z kart budki stawić; Połóż pończoszkę! Mamy nie ma w domu; O! ja nie powiem nikomu! „Nie!“ odpowiada Zosia braciszkowi, „Ja robić będę choć się nikt nie dowié, Wszak dzieciom ciągle bawić się nie godzi? Bo mędrsi mówią, że próżniactwo szkodzi; A chociaż starszych nie czuwa spojrzenie, Pełnić powinność … Przeczytaj wiersz
— Wrzuciłeś, Grzesiu, list do skrzynki, jak prosiłam? — List, proszę cioci? List? Wrzuciłem, ciociu miła! — Nie kłamiesz, Grzesiu? Lepiej przyznaj się, kochanie! — Jak ciocię kocham, proszę cioci, że nie kłamię! — Oj, Grzesiu, kłamiesz! Lepiej powiedz po dobroci! — Ja miałbym kłamać? Niemożliwe, proszę cioci! — Wuj Leon czeka na ten list, … Przeczytaj wiersz
Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi, Są synami i córkami Życia, które pragnie istnieć. Rodzą się dzięki wam, lecz nie z was, I chociaż z wami przebywają, nie należą do was. Możecie obdarzyć je waszą miłością, lecz nie waszymi myślami. Ponieważ mają swoje własne myśli. Możecie dać schronienie ciałom ich, ale nie duszom. Bo ich … Przeczytaj wiersz
Jest coś słoneczniejszego ponad samo słońce, gdy radością przepełnia roześmiany świat, coś śpiewniejszego — ponad ptaki śpiewające, coś bardziej kwiecistego — niż kwiat… Jest coś promienniejszego od samych promieni, bardziej rajskiego — nad raj. Coś czystszego od leśnych, srebrnych strumieni i bardziej wiosennego — niż maj. Jest coś niewinniejszego nad aniołów białość i coś poranniejszego … Przeczytaj wiersz
Jak prędko toczy się ta obręcz, dzieci! Tak samo pędzi czas i wasze życie. Upadła obręcz! I znów się podrywa! A chwile, kiedy miną, już nie wrócą.
„Ojcze, tatusiu, gdzie jesteś? Poczekaj! Jak znajdę ślady twoje? Ojcze, tatusiu, odezwij się do mnie! Tatusiu, ja się boję!” Noc stała czarna, a ojca nie było; Z bagien wilgocią powiało; Opary sine spowiły dolinę, A dziecko płakało, płakało… tłumaczenie Jolanta Kozak
Swawolny Franuś znudziwszy się w szkole, Pierwszy raz w życiu wymknął się na pole, I mile z swego korzystając czasu Chodził i śpiewał ponad brzegiem lasu. Kiedy wtém nagle stanął zadumany; Pojąć niemoże, co mu się to zdarza. Słyszy wyraźnie jakiś głos mu znany, Co słowa jego powtarza. „Cóż to jest?“ — woła, — cóż … Przeczytaj wiersz
W wielkanocny dzień na słomie, Złotej w blasku słońca, Dzieci bawią się w pisanki, Chełpiąc się bez końca Z upominków; ten na święta Z listwą wdział koszulkę, Ta dostała kraśną wstążkę, Ta jedwabiu szpulkę, Tamten czapkę barankową, Z końskiej skóry butki, Inny guńkę… Jeden tylko Dzieciak wciąż cichutki — To sierotka. Siedzi sobie, Chowa twarz … Przeczytaj wiersz
piaskowe dzieci, wodne dzieci tak szybko traciły na wadze wystarczył wiatr, ktoś zaprószył ogień: szły z dymem, nikt nie zdążył nawet pocałować ich policzków chłodnych i płaskich jak noże. Dzieci nieważkie w powietrzu grają w pchełki z wiatrem. Śpiewam im w mieszkaniu Ludwika, wietrząc okrągłe pokoje przez które płynie rzeka męcząca i nieparzysta
Z dziećmi trzeba surowo Zamiast płaszcza łach Ubierz łach Zapnij łach Szanuj łach Ten łach to moja praca Moje wyprute żyły Ten łach Moje stracone złudzenia Moje niedoszłe posłannictwo Moje złamane życie Moja martwa perspektywa Wszystko ten łach Ubierz łach Zapnij łach Szanuj łach
Nie do końca wiem jak to opisać: Dzieci przy grobie. To w czerwonej kurtce puka w tablicę, to z drugiej strony spokojnie pyta – „Kto tam?”.
Dzieci z moich wierszy: mała dziewczynka podglądająca naród. Sześcioletni chłopczyk w poziomkach policzków mają już około czterdziestu lat. Nie wystarcza im magiczna sztuka aby bezpiecznie przepłynąć przez sen. Walczą z nadwagą. Mają kłopoty z wiarą. Najchętniej wyjeżdżają na grupowe wczasy. Na zewnątrz jest bezpieczniej. Trenerzy pod ręką. Pielęgniarze. Psychoterapeuci. Księża. Szczepią się przeciwko utopii. Ale … Przeczytaj wiersz
Tylko maluchom nie nudziło się w czasie kazania stale mieli coś do roboty oswajali sterczące z ławek zdechłe parasole z zawistnymi łapkami klękali nad upuszczonym przez babcię futerałem jak szczypawką pokazywali różowy język grzeszników drapali po wąsach sznurowadeł dziwili się, że ksiądz nosi spodnie że ktoś zdjął koronkową rękawiczkę i ubrał tłustą rękę w wodę … Przeczytaj wiersz
Było dziecię, co nie chciało Chodzić w święto do kościoła, W polu bawić się wolało, Choć dzwon z wieży głośno woła. Mówi matka: „To nie żarty! Ej uważaj ty na siebie; Gdy wciąż będziesz tak uparty, Przyjdzie dzwon i weźmie ciebie.“ Myśli dziecię: dzwon też przecie To nie człowiek i nie chodzi, Czy to słyszał … Przeczytaj wiersz
Idzie Grześ Przez wieś, Worek piasku niesie, A przez dziurkę Piasek ciurkiem Sypie się za Grzesiem. „Piasku mniej – Nosić lżej!” Cieszy się głuptasek. Do dom wrócił, Worek zrzucił; Ale gdzie ten piasek? Wraca Grześ Przez wieś, Zbiera piasku ziarnka. Pomaluśku Zebrała się miarka. Idzie Grześ Przez wieś, Worek piasku niesie, A przez dziurkę Piasek … Przeczytaj wiersz
Kiedy byłem mały, ukradłem rodzicom dosyć dużo pieniędzy jak na owe czasy. Pamiętam, że leżały w drewnianej komodzie zamykanej na kluczyk zawsze tkwiący w zamku. Podpatrzyłem, że ojciec trzyma tam swój portfel, który czasem był chudy, ale czasem pęczniał i wydawał się wtedy nieco zbyt wypchany, jakby dręczył go nadmiar zgromadzony w środku. Może chciałem … Przeczytaj wiersz