Znużenie
Ukojeń łąka… Po leśnej polanie Tuman przedzmierzchu leniwie się błąka, Ciemnych paproci wytworna koronka Chyli się sennie na mchowe posłanie… — Och — jak mię nęci nieodczarowanie Ukojeń łąka — —! Nierozkwitłego tajemnicę pąka Unosi w bory ciche wiatru granie, I przesłodkiemi łzami rosy kanie Ukojeń łąka — W ciszy bezmiaru drży słodkie rozśmianie… W … Przeczytaj wiersz