Kto jestem, to mnie dzisiaj tajemnicą… Mój zakon dziwny, mój klasztor wspaniały! Jam jest… — i wskazał na tatrzańskie skały. — Kiedy się podniósł, nie pamięta ziemia. W wielkim ołtarzu orzeł się rozplenia, Po jego gzymsach kozioł rogi czepia; Kiedy dzień zniknie, to go noc zasklepia, Kiedy noc widna, to on oświetlony: Ogromna lampa, świateł … Przeczytaj wiersz
Mości księże, pieścidełko, Proszę zgadnąć, gdzie pudełko Zamczyste, Sklepiste? Co księży Mitręży. Wszak w kościele klejnot drogi Ksiądz, nie mosiądz, skarb to mnogi. Więc strata Zakata Dość znaczna Niebaczna, By nie była, fata skryją Dość przezornie i zaryją. Tak wiecznie Bezpiecznie Od zguby Bez chluby. Mój duchowny Dość wymowny Lecz na stronie Nie w ambonie: … Przeczytaj wiersz
Ksiądz Siemikowski, mając beneficium jedno controversum, w którem mu Gamrat, arcybiskup gnieźnieński przeszkadzał, wziął tę radę przedsię, że przystał do tegoż arcybiskupa, rozumiejąc, że on jako słudze już swemu nie miał mu w tem przeszkadzać; i tegoż dnia prawie, kiedy mu go zalecono i kiedy mu rękę dał, chcęcy uczynił wzmiankę około swego beneficium. Tam … Przeczytaj wiersz
Książę biskup krakowski, gdzieś jadąc z Siewierza, Potkał blisko gościńca przy trzodzie pasterza. A widząc, co się śmieje, patrząc nań, do zdechu, Każe stanąć i pyta o przyczynę śmiechu. Ten się [nic] nie zmieszawszy:” Wielebny biskupie, Gdzież święty Piotr w tak wielkiej jeździł, proszę, kupie? Nie miał srebra i złota, nie mógł wspomóc w groszu … Przeczytaj wiersz
Każdy się z nas uskarża, każdy się z nas dziwi, Że tak bardzo łakomi księża i tak chciwi. Póki klerykiem, to nic; jak wnidzie do cechu, I z żywych, i z umarłych drze pleban do zdechu. Aż ja widzę, w Krakowie, przy tej ceremonii, Gdy biskup, święcąc księdza smaruje mu dłoni, Czemuż nie głowę? Więcej … Przeczytaj wiersz
Ludźmi zysk, bojaźń i nadzieja rządzi, Każdy z nich własną żądzą oszukany, Siebie nie patrzy, a o drugich sądzi. Filozof wielki, mędrzec zawołany, Króle, statysty, rycerze, biskupi, Księże Marcinie, wszyscy ludzie głupi. Dziwisz się temu, mój księże Marcinie? Nie dziw się, prawda to jest oczywista, Na tym się wszyscy oparli terminie, A żaden z głupstwa … Przeczytaj wiersz