Kochankowie
Katedro! szerokobiodra kobieto o czterech smukłych nogach Zielone dłonie jaszczurek przemycają światłość twego brzucha ascetycznym handlarzom Rozkosze zdziwienie palców spada w pionowość pleców – mrocznych witraży do posadzki na której czerwień twych włosów zastyga w dymiący ochlap baranka A wysoko miedzy lukami na pajęczych siatkach dojrzewa w purpurowych kokonach owoc na wypełnienie ostatecznego naczynia