Pszczoła znużona, w kielichu Róży spoczęła, a wtem Eros się spuścił pocichu I zasiadł przy zdjętej snem. — By w ludziach rozniecać szały, Różaną zbiera on woń, Maści nią kołczan i strzały Miłosne, — straszliwą broń. Budzi się pszczoła… Co zacz?… Żądłem ucina go w palec. Narazie rozśmiał się malec, Lecz wkrótce uderzył w płacz. … Przeczytaj wiersz
W jesiennej porze, gdy straszna nawała całe zniszczyła mrowisko i, jak wieść niesie, dwa tysiące blisko mrowiego ludu zalała, jedna z nich biedna, płynąc przez czas długi, na drobnej słomce, jakby Noe drugi gdzieś się tam na brzeg wywlokła, a szczęsnym pszczółkę napotkawszy losem, zziębła, drżąca, głodna, zmokła, takim zapłakała głosem: »Posil mię, posil, pszczółko … Przeczytaj wiersz