Przekląłem – i na wieki rzuciłem ją samą, I wzburzony, nim księżyc zabłysnął wieczorem, Jużem się od niej długim rozdzielił jeziorem. A gdy się toń jeziora księżycową plamą Osrebrzała, gdy wichry zawiewały chłodniej, Jam jeszcze leciał – jeszcze uciekałem od niej. I może bym zapomniał – bo koń leciał skoro. Bo mi targały myśli tętniące … Przeczytaj wiersz
O! gdybym ja wiódł Panią do kaskady! To tak jak ludzie przyjaciołom wierni, Aż tam bym zawiódł, gdzie pył leci blady Śród leszczyn w Gisbach — a śród laurów w Terni. Dzikie bym zrywał na murawie kwiaty, A Pani w skałach siadłabyś myśląca, Jak anioł skrzydłem kaskady skrzydlaty — Czekając znad skał śpiewu — i … Przeczytaj wiersz
Pokolenie (Wiatr drzewa spienia…) Wiatr drzewa spienia. Ziemia dojrzała. Kłosy brzuch ciężki w górę unoszą i tylko chmury — palcom czy włosom podobne — suną drapieżnie w mrok. Ziemia owoców pełna po brzegi kipi sytością jak wielka misa. Tylko ze świerków na polu zwisa głowa obcięta strasząc jak krzyk. Kwiaty to krople miodu — tryskają … Przeczytaj wiersz
Noc przyszła i z nią razem ciemna jej drużyna Po dołach się rozbieży, po górach się wspina, Czarnym kirem naturę przykrywając całą, Aby słodko stworzenie zmordowane spało. Jeden mój nieprzyjaciel nigdy nieuspiony, I jako do potrzeby zawsze uzbrojony, Czuwa na mnie, sen miesza, stawia sidła w cieniu, Zaraz mię napadając po mym przebudzeniu. Szczęśliwy! Z … Przeczytaj wiersz
Boska dobroć wolność mi dała, A złość jedyna skrępowała. Nie ma waloru wolność złota, Gdy w sumnieniu grzechów jak błota. Nie znam pokoju w mych pokojach. Bez wojny strach skrzypi w podwojach, Grzech dzień i noc na trwogę bije Złe larum, póki w sercu żyje. Boże umarłych i żyjących, Jedyna nadziejo grzeszących, Daj sumnieniu widzieć … Przeczytaj wiersz