Ktoś, Heraklicie, mi doniósł, że zmarłeś. Zalałem się łzami,
Wszak ogarnęła mnie myśl, ile to razy my dwaj
Gawędziliśmy do słońca zachodu. Lecz ty przyjacielu
Z Halikarnasu, już tak dawno zmieniłeś się w proch.
Żyją natomiast twe pieśni słowicze, na które okrutny
Hades, co wszystko zwykł kraść, nie śmie położyć swych rąk.
