Niebo — lazur bez skazy, morze — turkus zaspany, słońca nie widzę, ale wszystko tutaj leży pod jego palącym wejrzeniem. Wszystko — to jest: próżnia, cząstki powietrza oraz mrowie molekuł wody Poza tym nic. I oto cokolwiek poniżej zenitu na wklęsłej powierzchni nieba wyrysowuje się z wolna — jak wzór spod ręki kreślącej — mandala: … Przeczytaj wiersz
W czerni wyglądałaby z daleka jak ptak jaki złowrogi z przetrąconymi skrzydłami, gdyby nie kapelusz przekrzywiony na bakier. Przed nią na wózku przewiązana sznurami sosnowa trumienka. „Wio!, krzyczy kobieta ze złością, gdy szkapa zagapiona staje. I pusta równina wkoło. Nic więcej, nic więcej, nic więcej. Tylko wiatr chwilami skamle i śnieżek pada na bakier z … Przeczytaj wiersz
Żmije i ważki w dobrej zgodzie w naszym ogrodzie Nędza i chwała w czułym objęciu przy wniebowzięciu. Głos oceanu, cisza pustyni uśpią mnie w skrzyni i w kołysankę już przemieniony płacz mojej żony.
Na nasze czterdziestolecie …L’Épousee au front diaphane Lispur qu’un rien terni et fane. Sully Prudhomme, L’Épousee Niech nie odkrywa Jej okiem, Póki nie przemył go w świetle Ranka, w śniegach góry dalekiej, Na łagodnych pagórach ziół, W strumieniu kantat Jana Sebastiana Bacha. Niech nie kładzie na Niej ręki, Póki nie zmył z niej gwałtów. Krwi. … Przeczytaj wiersz
Niemało zwiedziłem piekieł, niemało przebiegłem krajów, nigdzie nie było mi tak dobrze jak tu na tym ptasim wyraju pod tą różową skałą nad tą zieloną falą. Wiele wód przepłynęło, godzin minęły wieki, nigdy nie było mi tak dobrze jak tu na skrzydle twojej opieki pod tym błękitnym niebem pod tym wysokim drzewem. Choć … Przeczytaj wiersz
Być myszą. Najlepiej polną. Albo ogrodową — nie domową: człowiek ekshaluje woń abominalną! Znamy ją wszyscy — ptaki, kraby, szczury. Budzi wstręt i strach. Drżenie. Żywić się kwiatem glicynii, korą drzew palmowych, rozgrzebywać korzonki w chłodnej wilgotnej ziemi i tańczyć po świeżej nocy. Patrzeć na księżyc w pełni, odbijać w oczach obłe światło księżycowej agonii. … Przeczytaj wiersz
Z początku myślałem, że to morza echolalia powtarza zawsze ten sam — jeden głos, jedno słowo w różnych modulacjach gniewu, bólu, tryumfu, wzgardy, rozpaczy, adoracji — ciągle ten sam — jeden głos, jedno słowo. Potem odróżniać uczyłem się cierpliwie głos i słowo każdej fali. Teraz znów słyszę jeden tylko głos jeden głos jeden jedno słowo … Przeczytaj wiersz
Jest we mnie wyspa i niebo nad nią, i rzeka wokoło. Skąd ta rzeka wypływa? Dokąd ta rzeka wpływa? Znikąd? Donikąd? Co wyłowi ten rybak, ukryty w sitowiu? Co ustrzeli myśliwy, nurkujący śród traw wysokich? Jak ptak runie z nieba z przestrzelonym gardziołkiem, z którego śpiew się sypie jak groszki z gwizdawki? Gdy noc zapada … Przeczytaj wiersz
Więc świat wasz znów jest czysty jak pierś młodej matki? starte zostały znaki zdrady, krwi i trwogi? Stoję przed nim nieśmiały, dotykam kołatki, i nie śmiem zakołatać. Jestem jak gość ubogi – jego tu zaproszono odcieniać wspaniałość domu, a on już nie poznaje nikogo, sam już nie znany nikomu? Ogród zapłonął w słońcu jak w … Przeczytaj wiersz
Gdy jesteś sam, nie ufaj, ze jesteś sam. On (ona) zawsze jest z Tobą. Gdziekolwiek pójdziesz, wszędzie pójdzie z Tobą. Najwierniejszy pies nie tak jest wierny; cień niknie czasem, on (ona) — nigdy. Ta ruda dziewka oparta o odrzwia hotelu, a z nią — nie sobowtór — ona, druga ona. ten stary jak kot wślizguje … Przeczytaj wiersz