Jan Emil Lankau był poetą, publicystą i historykiem sztuki. Urodził się 12 czerwca 1890 we Lwowie, zmarł 25 lutego 1972 w Krakowie. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1916 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy o drzeworytach w inkunabułach polskich. Walczył w armii austriackiej podczas I wojny światowej, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służył w Wojsku Polskim, uczestnicząc m.in. w walkach o Śląsk Cieszyński w 1919 roku oraz pracach komisji zajmującej się rewindykacją dzieł sztuki z Austrii.
W latach 20. Lankau poświęcił się publicystyce, pełniąc funkcję redaktora naczelnego „Gazety Toruńskiej” oraz tygodnika „Wola Ludu”, związanego z PSL „Piast”. W 1923 roku objął stanowisko konserwatora zabytków w województwie pomorskim, a w 1925 został radcą w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Po 1926 roku współpracował jako felietonista z „Ilustrowanym Kurierem Codziennym”. W latach 1931–1939 mieszkał w Krakowie, gdzie kierował tygodnikiem „Światowid”. Po 1926 roku wycofał się z aktywnej działalności publicystycznej.
Jan Emil Lankau był autorem licznych artykułów naukowych oraz książki Prasa staropolska (1960). Pisał także wiersze, w tym zawarte w tomiku Człowiek. Legenda śmierci. Rzecz współczesna (1910), oraz teksty pieśni patriotycznych. Za swoje zasługi w walkach o Śląsk Cieszyński w 1919 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.
Rozkwitały pąki białych róż, Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już, Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat, Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat. Kładłam ja ci idącemu w bój, Białą różę na karabin twój, Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd, Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł. Ponad stepem nieprzejrzana mgła, Wiatr w burzanach cichuteńko łka. … Przeczytaj wiersz