Twoja ocena

Do samotności

O samotności! Chcąc z tobą wieść życie, Nie w miejskich gmachów pomieszane mury, Jeno, by śledzić władanie Natury, Szedłbym na górskim wypoczywać szczycie. Tu stąd patrzałbym na kwietne pokrycie Dolin, na strumień, tryskający z góry Falą kryształów, i jak jeleń bury Wypędza pszczołę z naparstnic. W tym bycie Choć rozmiłowan, rad bym przecież w twojem … Przeczytaj wiersz


John Keats

O śmierci

Czyż śmierć jest snem – gdy życie jest jak sen, Którego każda scena to widziadło Ulatujące sprzed oczu, a cień Nieprzeniknionej śmierci pada grozą nagłą? Dziwne, że błądząc ziemską ścieżką snu, Wśród klęsk i nieszczęść ostrych jak kamienie, Nie śmiemy myśleć, chociaż brak już tchu, Że ten cień, który kresem jest – to przebudzenie tłumaczenie … Przeczytaj wiersz


John Keats

Oda do jesieni

Poro mgieł bujna i nabrzmiała plonem, W spisku serdecznym z dojrzewania słońcem Dumasz, jak hojnie błogosławić gronem Wino w krąg strzechy pod okap pnące, Jak sad omszały giąć jabłek ciężarem, Jak aż do pestek w owoc wlać dojrzałość, Zjędrnić orzechy, wzdąć pękate dynie I późnym kwiatom, których wciąż ci mało Co dzień dać jeszcze, jeszcze … Przeczytaj wiersz


John Keats

Sonet

Gdy mnie ogarnia lęk, że być przestanę, Nim pióro cały plon myślenie zbierze, Nim stosy książek nad tym zżętym łanem Staną jak ciężkie od ziarna spichlerze; Gdy widzę nocą, jak nade mną krąży Chmura postaci w balladach ukryta, I myślę o tym, że mogę nie zdążyć Za ich cieniami, choć je prawie chwytam; I kiedy … Przeczytaj wiersz


John Keats

Kościuszko

Sława imienia twego aż do nas dolata, A dźwięk jego tak wzniosły jest i tak wspaniały, Iż napełnia odgłosem swoim wszechświat cały, Brzmi wszędzie i brzmieć będzie po tysiączne lata. Imiona bohaterów z nadziemskiego świata Spadają gromem. Bóg je zamienia w pieśń chwały, Ażeby potomności zdumionej śpiewały O wawrzynie, co skronie wybrańców oplata. I z … Przeczytaj wiersz


John Keats

Jasna gwiazdo

Jasna gwiazdo, o, gdybym mógł tak nieprzerwanie Jak ty — nie, nie promienieć samotnie, wysoko Jak na wieczność rozwarte, w natury otchłanie Bezsennie zapatrzone pustelnika oko; Nie śledzić, jak w odwiecznym kapłańskim mozole Wody mórz obmywają ludzkich lądów brzegi, Lub jak na ostre rysy łańcuchów gór w dole Maską czystą i miękką opadają śniegi; Nie … Przeczytaj wiersz


John Keats

Oda do melancholii

Nie, nie, nie szukaj Lethe – nie wyciskaj wina Z tojadu trującego z opornym korzeniem, Nie pozwól, by ci czoło blade Prozerpina Muskała słodkogorzu szkarłatnym dotknieniem, Nie czyń sobie różańca z jagódek cisowych, Nie daj, by skarabeusz lub ćma z głową trupią Stały się twą żałobną Psyche, z swą katuszą Nie zechciej zaznajamiać miękkopiórej sowy, … Przeczytaj wiersz


John Keats

Konik polny i świerszcz

Po­ezja zie­mi ni­g­dy nie za­gi­nie: Gdy pta­kom bla­sków je­sien­nych ule­wa Każe się schro­nić w lu­bym cie­niu drze­wa, Śród ży­wo­pło­tu pieśń z po­ko­sów pły­nie: To ko­nik po­lny wo­dzi rej w dru­ży­nie Piew­ców!… bez koń­ca w śpie­wie tym roz­brzmie­wa Roz­kosz i ra­dość; na­wet gdy omdle­wa Z uciech – spo­czy­nek tra­wa da je­dy­nie. O tak! Po­ezja zie­mi nie … Przeczytaj wiersz


John Keats