Kazimierz Przerwa-Tetmajer to polski poeta, prozaik, dramaturg i tłumacz, zaliczany do grona najwybitniejszych przedstawicieli Młodej Polski. Urodził się 12 lutego 1865 roku w Ludźmierzu na Podhalu, w rodzinie związanej z polskim ruchem narodowym i kulturalnym.
Po ukończeniu gimnazjum w Nowym Targu i studiach filozoficznych na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, Tetmajer zaczął publikować swoje pierwsze utwory literackie. W 1886 roku ukazała się jego debiutancka nowela pt. „Rekrut”.
Tetmajer tworzył w duchu estetyzmu i symbolizmu, charakteryzującym się nastrojowością, melancholią, zmysłowością i refleksyjnością. Jego poezja była często inspirowana pięknem i kulturą Podhala, a także historią Polski i jej walką o niepodległość.
Zmarł 18 stycznia 1940 roku w Warszawie. Jego twórczość, pełna piękna i poetyckiej wrażliwości, cieszy się nadal dużą popularnością wśród czytelników.
Po cichych smrekach o ciemnej zieleni kładło się słońce złotymi plamami; pogodny błękit wisiał ponad nami pełen przymglonych słonecznych odcieni. W głębi wąwozu po zrębach kamieni spieniony potok huczał kaskadami; czasem ktoś krzyknął – echo głosu mami, jakby z niezmiennych leciało przestrzeni. Czasem błądzącej trzody po uboczy spiżowe dzwonki dźwięczały w przeźroczy; czasem wiatr drzewa … przeczytaj wiersz