Twoja ocena

Dumka

Tuman-li to w górach, jarach, jak morze się chwieje? Czy gwiazdami, by ziarnkami Bóg na polu sieje? Czy się niebo zawaliło, I skowronki nam pobiło? Oj, nie mgła to, oj nie gwiazdy, ni obłok się zwalił — Lud to biały, powstał cały — sobótkę zapalił. W trzy żubrowe rogi dzwoni: Do spis, do spis i … Przeczytaj wiersz


Lucjan Siemieński

Przyszłość nasza

Na mogile puhacz drzemie: Puhu! w noc zakrzyczy; Czej kozackie wskrześnie imię Na Niżu, na Siczy?! — Co dzień tęsknim, już wiek długi; A każdy okłaman. Wróciż sława? wróci drugi Koszowy Ataman? Grzmiały nasze samopały Na czajkach, w taborze; Syn kozacki starej chwały Przypomnieć nie może. Rdza pojadła szable ojców: Rusznice bez kurków. Ale serce … Przeczytaj wiersz


Lucjan Siemieński

Żegnaj pieśni

Żegnajcie, żegnajcie pieśni, Dumki, rojenia, widziadła! Niechże wylecę z tej cieśni Czarnoksięzkiego zwierciadła. Wyśniłem — już mi się nie śni; Z przyszłości zasłona spadła — Sen, choć najdłuższy, się prześni; Żegnajcie, żegnajcie pieśni! Żegnajcie stare postacie, Budzone z trumien kamiennych, Próżno się śród nas tułacie, Śród nocy takich promiennych, Gdzie anioł w słonecznej szacie — … Przeczytaj wiersz


Lucjan Siemieński

Odjazd

O, już nie­raz coś mi wró­ży, Że ta mi­łość się roz­wie­je, Krew wy­ki­pi w ta­kiej bu­rzy, Ser­ce na nic spo­pie­le­je. Któż tych oczu blask wy­trzy­ma, Kto ten uśmiech, ten głos rzew­ny? Na­wet schro­nić się gdzie nie ma, Jam dni mo­ich tu nie­pew­ny. Wy­znam — może po wy­zna­niu Umniej­szą się moje męki. Trud­no prze­stać na wzdy­cha­niu … Przeczytaj wiersz


Lucjan Siemieński