Weź ten prosty krzyż biały – niechaj strzeże ciebie Podczas długiej i smutnek żywota podróży – Na tym wiecznym nadziei i złudzeń pogrzebie Noś go w dłoni, jak lilią – bo nie znałaś róży! A gdy wcześniej czy później w samotnej żałobie Pasmo się życia mego na tej ziemi skończy, Krzyż ten, o Mario, sama … Przeczytaj wiersz
Po co wskrzesiłeś mnie, Panie? Bym był radosnym dowodem Twojej Wszechmocy? Bym sprawił radość moim siostrom? Bym znowu codziennie umierał? A teraz muszę wszystko zaczynać od nowa, Znów się borykać z ziemskim zamętem, Żyć wśród ludzi biegających nie wiadomo dokąd, Opędzać się od ciekawej gawiedzi Wołającej za mną natrętnie: \’Jakże się tam czułeś w wieczności, … Przeczytaj wiersz
Wierzę w Boga Ojca wszechmocnego, Ojca naszego, Przez któregom jest duch rodzony, Twórczością i wolą udarowany, Abym się objawił światłością. Wierzę w Chrystusa Pana, Słowo świata całego, Który wszelką sprawę czyni, Żywot ku Ojcu prowadzi, A urodził się z Dziewicy Przez natchnienie Ducha świętego Za śćmieniem się ludzkiej natury. I rozpięty był na krzyżu; Trzy … Przeczytaj wiersz
Na nędzną ziemię racz mieć wzgląd, Panie, Którego ten świat trzyma staranie. Sprawę rąk Twoich, część niewzgardzoną Wichrzy Fortuna burzą szaloną; Ślepa, prócz braku rozsiewa szkody. O, wżdy chciej kiedy jej wściągnąć wody, Ojcze łaskawy! A pokój, który Niebo i wielbią anielskie chóry, Niech naród ludzki sprawuje wiecznie, Aby imię Twe chwalił bezpiecznie.
Ziemskim potęgom tylem się nasłużył, Napalił ofiar z czynów i uniesień! Jam się mojemu Bogu tak zadłużył, Jako ten rolnik, gdy nań wczesna jesień Razem uderzy, a pole odłogiem — — Czas było z moim połączyć się Bogiem. W strasznych ciemnościach długo się chadzało, A choć śród cierpień i jęku rozpaczy! Na promień laski człek … Przeczytaj wiersz
Ponad wszystko, co być może Kocham Ciebie, dobry Boże, Duszą, sercem kocham Ciebie, Ojcze nasz, któryś jest w niebie. Kocham ojca, braci, matkę, I ojczystą swoją chatkę, Każden kącik mój rodzinny, Gdzie mi przeszedł wiek dziecinny. Kocham drogą mą Ojczyznę, Kocham przodków mych spuściznę, Wiarę świętą, polską mowę, Nasze życie narodowe. Kocham me rodzinne sioło, … Przeczytaj wiersz
Płonie siedmioramienny świecznik. Tajemnicza Spełnień godzina przyszła: ostatnia wieczerza. Konieczność przeznaczonej chwili strach odmierza I nagli nieruchomą stałością oblicza. Mistrz zasie w duchu ucznie swe wszystkie oblicza, I łamie chleb sytości dla pożądań zwierza: – „Oto jest ciało moje nowego przymierza” – I spożyli chleb przaśny. „O sytość zwodnicza”! O kłamstwo! o nikczemne okruchy pszeniczne! … Przeczytaj wiersz
Przebudzony kamień jest bardzo zdziwiony. Z przebudzenia wynika, że nie jest kamieniem. Więc czym jest? Z jakiej materii zdziałany? Niewielkie jest moje poznanie, niewielkie, Moja wiedza jest skąpa, a to, co rozumiem, Jest owocobraniem mojej słabej wiary. Trud mój dopiero teraz się zaczyna, Boże, który jesteś dla mnie większym ciężarem Niż ja dla Ciebie. A … Przeczytaj wiersz
Panie, który mnie ciszą poisz i karmisz błękitem, I gwiazdy mi otrząsasz, księżyce z jabłoni, I Twój wieczór mi dobrą łąką dzwoni, I niebem gwiazdy nocą przesiewasz, jak sitem. – O, zabierz z słów mych smętnych, jak sznur ptaków lotnych, Tę tęsknotę błękitną i marzeń mych męstwo, Oczu – zwątpienie wieczne i ludzkie – wilgotnych, … Przeczytaj wiersz
Pieśń o dobrodziejstwach Boga Czego chcesz od nas, Panie, za Twe hojne dary? Czego za dobrodziejstwa, którym nie masz miary? Kościół Cię nie ogarnie, wszędy pełno Ciebie, I w otchłaniach, i w morzu, na ziemi, na niebie. Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. Wdzięcznem Cię … Przeczytaj wiersz
Wysłuchaj prośb…. Ty pomoc dasz, Pył podźwigniesz uciśniony, W swej dobroci nieskończony, Boże wielki, Boże ojców, Ojcze nasz! Jedno westchnienie — serc czystych głos święty; Łza jedna — którą szczery żal uroni; Jedno pokorne pochylenie skroni, Milsze niż ofiary masz. Ta łza pokorna, to jedno westchnienie, Prędzej się w niebios przebije sklepienie, Niż złego dary, … Przeczytaj wiersz
Imię Boga wszechmocnego A mocna obrona jego, Toć jest zbroja poćciwego Rycerza krześcijańskiego. Ta zbroja, z cnoty kowana Ma być wiarą hartowana, Stałością wyhecowana, Nadzieją polorowana. A toć iście pewna zbroja, Pewniejsza, niźli pstra twoja, Chociać będzie malowana, Złotem pięknie nakrapiana. Tą zbroją masz wszytko zborzyć, Acz i swoję możesz włożyć, Choć przeciw tej jako … Przeczytaj wiersz
Z trwogi zrodziły się na świecie bogi… Śmiertelni, drżący od piorunów głosu widzieli ogień zniszczenia złowrogi zapalający wierzchołki Atosu… Widzieli słońce co obiegłszy ziemię do swej kolebki wracało z powrotem. Widzieli miesiąc, który rósł i niknął, by znów zabłysnąć rozpalonem złotem. Wówczas to z trwogi zrodziły się bogi… Zmiana pór roku zwiększa zabobony.. Rolnik Bakchusa … Przeczytaj wiersz
Na początku było słowo, A słowo idące z Boga — W czystość ciała lilijową, Przyjęła panna uboga Przez świętego ducha wiew — Gdy nad schyloną w pokorze Brzmiały wszystkie chóry Boże, Wszech-pochwalny Panu śpiew. Niebo całe, ziemia cała, W jedną wielką pieśń się zlała, Drżeniem twory przebiegł cud; Przez to jedno Boże tchnienie Rozjaśniło się stworzenie Na wschodzącej prawdy … Przeczytaj wiersz
Młoda mniszka w klasztornym rozkwieconym sadzie Pod ciepłą falę słońca odsłoniła głowę, I rozkwitłych powoi pęki purpurowe Niby kielichy ognia w krucze włosy kładzie. Pręży młode ramiona w słonecznej spiekocie, Odrzucając szerokie rękawy habitu, I stoi pod gorącą kopułą błękitu, Jak dziwny ptak, na słońcu skamieniały w locie. Przez uchylone szyby gotyckich witraży Spływają z … Przeczytaj wiersz
Multa remittuntur ei peccata, quia dilexit multum. Boże! ty mi przebaczysz bo żyjąc na ziemi, Jam wszystkich ukochała! i do wszystkich ludzi, Szłam dzielić się roskoszą i wdziękami mémi, Wstyd, czas — boleść — miłości mojéj nie ostudzi. Ja będę zawsze kochać. Jeśli lud twój Boże, Za tę miłość, kamieniem i wzgardą odpłaci, Uklęknę, przyjmę … Przeczytaj wiersz
Tak kiedy w tłumie ujrzysz nagle kogoś czekając na zielone światło jest cały jasny i promienny w otoku nieznanego światła zapragniesz biec ku temu wszystkiemu co było Tak spotkasz tego kto jest Panem wmieszany w tłum da ci się poznać po tej światłości którą zarzuci na niego tak długo czekająca cierpliwa twoja miłość
Boże przywróć rzeczom blask utracony oblecz morze w jego zwykłą wspaniałość a lasy ubierz znowu w barwy rozmaite zdejm z oczu popiół oczyść język z piołunu spuść czysty deszcz by zmieszał się ze łzami nasi umarli niechaj śpią w zieleni niech żal uparty nie wstrzymuje czasu a żywym niechaj rosną serca od miłości
Odchodzę od Ciebie codziennie pracowicie jak mrówka no powiedz na ile lat na ile dni świetlnych i ciemnych mam się oddalić od Ciebie aby się zbliżyć tak bardzo że przylgnąć i zniknąć w Tobie Wołam przez całą szerokość Biblii otchłań do Otchłani
Któż może jeszcze wierzyć w Boga już kosmonauci przeszukali niebo pod każdą gwiazdę jak pod krzesło zaglądali Daremnie patrzą w górę łzawe oczy ikon drapią się w niebo wieże i kopuły krzyczą dżamije synagogi w dwudziestym wieku wierzą w Boga tylko starcy Jeden sentymentalny staruch Einstein niezdarnie grał na skrzypcach chodził boso i rozmawiał z … Przeczytaj wiersz
Ojcze mój któryś jest w ziemi święć się imię twoje na polach i łąkach gdzie pogwizdujesz z wiatrem żołnierską piosenkę rozmachując się kosą po lasu widnokres a twą anonimową sławę niosą po niebie skowronki Pełno cię wszędzie w ogrodzie zagrodzie na furze siana i na polnej drodze w obłokach twoje twarze odcisnęły pieczęć gdzie tylko … Przeczytaj wiersz