Przechodniu! Przestrzeń wieczności jest pusta; Siedmiu Tajemnic orszaki Na wieki nieme są w sobie… — Mówimy zmarłe już usta — A tylko śpiewne twe ptaki, Jedne śpiewają nam w grobie… Lecz nigdy do gniazd nie wrócą Skrzydlaci, którzy zanucą W grobowcu…
Wszystko co było, było tylko snem… Ale sen każdy posiada znaczenie, A ja w swym mózgu blask mam i widzenie I o ciemnościach rzeczy — dużo wiem. Poza zwierciadłem żyłem Wschodnich Mórz, W dziedzinach, kędy rozmyślają magi I marmurowe drzemią sarkofagi Z popiołem Wieków i światłością zórz… I mógłbym ludziom prawić wiele słów, Jedne zabójcze, … Przeczytaj wiersz
Na moim czole, jako na kamiennej płycie, Duchowa, niewidzialna ręka światłem pisze Przerażające słowa: Tu samotne życie. I czuję, że za chwile pogrążę się w ciszę, A zmysły moje spadną w głębokie letargi: Duszą pomiędzy czasem a wiecznością wiszę… Tutaj samotne życie. O wy, moje wargi! Nim się dokona napis ten, hymn pożegnania Śpiewajcie światu … Przeczytaj wiersz
Czy blisko będziesz przy mnie, czy daleko, Nie zmieni w radość to smutku mych dni: W oczach twych, bladą przymkniętych powieką, Już położyłem umarłe swe sny. Już pożegnałem się z twoimi usty, A z rąk twych powiał już rozłączeń znak: Cóż stąd, że serce, czując wszechświat pusty, Drgnęło kurczowo jak zraniony ptak? Ty wiesz, kto … Przeczytaj wiersz
Kocham! Goreję! — Milcz ty! tak mowa jest pusta! Serce grzmi, łono dyszy w głębiach nawałnicą! Ach! przymruż lśniące ognie oczu, tygrysico! Ach! daj mi kąsać żywe kwiaty, twoje usta! Niechaj twą kibić ścisnę ramion mych obręczą, A mleczne bryzgi moich gwiazd, z twą krwawą tęczą Chciwie skłębione, w łona twojego przestworza Rzucą drgającą wieczność! … Przeczytaj wiersz
O serce, serce! po co dzwonisz wciąż Tak głośno? Bóstwo skonało w świątyni… Z wyniosłych gmachów, patrz same ruiny, A tylko Żebrak pozostał i Wąż… Dokądże pragnień chmury krwawe mkną? Azaliż ślepce ujrzą gwiazd mamidła? Oh! niechaj Wielkich Orłów spoczną skrzydła! Oh! myśli – niechaj nad głębiami śpią! A dusza tęskna tak u raju bram! … Przeczytaj wiersz
Odjechał, a po sobie zostawił wspomnienie Przykre – gadów ochydnych pełzające ślady. Bliscy powiedzą o nim trwożnie: Był on blady, A w jego głowie drzewo zła miało korzenie. Nikt go nie mógł ukochać: mętne tajemnice Szumiały w jego serca purpurowej jamie… Na swym czole miał głuche, kainowe znamie, A jego oczy smętne były jak księżyce… … Przeczytaj wiersz
Odjechał, a po sobie zostawił wspomnienie Przykre — gadów ohydnych pełzające ślady. Bliscy powiedzą o nim trwożnie: «Był on blady, A w jego głowie drzewo zła miało korzenie». Nikt go nie mógł ukochać: mętne tajemnice Szumiały w jego serca purpurowej jamie… Na swym czole miał głuche, kainowe znamię, A jego oczy smętne były, jak księżyce… … Przeczytaj wiersz
O, korowody umarłych Cieni Wśród wirowań eterów przestrzeni, O, płynące kaskady Pod zamyślonych iw czarne arkady! O, bez skrzypcowych łkań Tańce gwiazd pod oponą niebiosów, O, pląsy, pełne migotań i drgań Świetlaków wśród kwiecia zapomnień i wrzosów! * Lubisz Kamelie, — Ofelio? Akacjowe puchy, Czekające na wiatrów podmuchy, — Lenoro? Na szkarłatach królewskich Lilie, — … Przeczytaj wiersz
JAM PANI ODDALONYCH, ODWIECZNYCH OGRODÓW, GDZIE OBOK RÓŻ CYPRYSY STOJĄ ZAMYŚLONE; OTWIERAM TWOJE OKNA, ZBYT DŁUGO ZAMKNIONE, NA RADOŚĆ TCHNIEŃ WIOSENNYCH I SŁONECZNYCH WSCHODÓW. I UTRACONA NIEGDYŚ DLA CIEBIE PRZEDWCZEŚNIE, UMIEM ZAWSZE ODGADNĄĆ (O SERCE PAMIĘTNE!) CIAŁ NAGICH I PRZECZYSTYCH OBJAWIENIA SMĘTNE, I GRZECHY POŚRÓD MROKÓW SKRYWANE BOLEŚNIE. DLATEGO WSTAŃ, O BIEDNY, Z PRZEPAŚCI TĘSKNOTY! … Przeczytaj wiersz