Wieczorami w złotych kawiarniach, w niebieskim dymie tytoniu, Gwarzą sennie oszukani poeci, oszukani niepotrzebni nikomu Oszukały ich wiosny i zimy, jesienie i liście młode, Oszukały ich wschody słońca, złoto sinych fal przed zachodem. Oszukały ich nawałnice i wiatrów szumiących huk, Oszukały: cierpienie — i litość, — śmierć codzienna, miłość — i Bóg! Oszukały: żelazo i … Przeczytaj wiersz
Błyskawica! W źrenicach jasny cios pioruna. Oślepiający błysk zasłonił świat, Grzmot potoczył pienistą prosto w serce krew. Zakłębił się lawiną, w mózgu wściekły śpiew! Powódź wiosenna! Prysła tama rozumowań! Urwisty brzeg podmywa szalejący prąd. W wirowiskach kołuje wzdętej fali mąt. Orkan burzy rozwalił nerwów zwarty mur. Pędzi krew. Strzeliły reflektory mocy z pod brwi chmur. … Przeczytaj wiersz
Biało-czerwone firanki okno przekreśla krzyżem, Trzy lustra, jak trzy stawy, potrójne w nich odbicie, Spokojnie płynie przez nie przebite światłem życie. Zapada cicho słońce nad zadymionym Paryżem. * * * Nie, to nie było życie chmurne i jak stal męskie, Nie było twardych spoczynków po długiej, nużącej walce. Był srebrny sen, ciekący przez przezroczyste palce, … Przeczytaj wiersz
Na wielkiej mapie leżysz, na dokładnym planie. I rzucasz w ogień swoje żelazne kompanje. Tu są świecące szyny, a tu — bita szosa. Tam ciurkiem ciekną ścieżki, tam są pola w kłosach. Tu szumi las zielenią, a rzeka błękitem. Tam są łąki, mokradła, błota nieprzebyte. Tu grunt spękał w wąwozy, rowy i kanały, A nad … Przeczytaj wiersz
Boże! Luń świetną jasność świetlistą strugą z wiadra, Rybie, co schnące skrzela na ostrym piasku targa. Zdejm starcze bielmo z oczu ogłupiałego konia, Który zapomniał chrzęstu runiastych traw na błoniach. Brudnemu psu, włóczędze, zapadłe wygładź boki, Radośnie pozwól szczekać pod niebem — pod wysokiem. Swarliwym wróblom posyp garście grubego ziarna. Niech mielą swoje kłótnie na … Przeczytaj wiersz
Jestem wieżą bez światła w nocy, na drewnianych idę kolumnach, Granit szos i chodniki z betonu drżą od stąpnięć sztywnych i dumnych Każdy krok w moje biodro się wbija, jak pal tępy. O każdym wiem kroku. Mierzę stukiem kul w twardą ziemię, niedojrzane dale naokół. Na kikutach nóg oberwanych, o żebranym od gapiów chlebie Idę … Przeczytaj wiersz
I. Ojcze nasz, któryś jest na niebie błękitny i pusty, Nie święcę twoich imion, nie znam twoich znaków. Z pianą oceanowe miotają wychlusty Do nóg mi martwe ryby z twojego zodjaku. Górą noc jak pies leży i gwiazdami szczeka, Więc dojrzeć cię nie mogę w ciemności i mrozie, Przyjścia królestwa twego już nie doczekam, Przed … Przeczytaj wiersz
Pękł wystrzał honorowy. I huk ostatni plusnął w powietrze kamieniem. Dostojnicy odkryli łysiejące głowy. Zapadło milczenie. Sekunda — dwie — trzy — cztery — Milczeć i stać! Do cholery! Tramwaje! auta! stać! psiakrew! Tu — dziś — się — honoruje krew — przelaną krew! Sekund pięć — siedem — osiem — dwanaście… Szept, jak świecę, … Przeczytaj wiersz
Na Wiśle wystrzeliły żagle i szumi nurt, i śpiewa wiatr, odsłonił się w oddali nagle odmyty z lodów świat. Przesiana słońcem siwa przestrzeń, daleka wieś i zwały chmur, i cisza leży jak w orkiestrze, nim tonów buchnie chór. Paruje ziemia słodkim sokiem i na topolach dwóch zielonym wykwitł już obłokiem przejrzystych listków puch. Jakieś kałuże … Przeczytaj wiersz
Marsz — marsz — człap — człap — Błoto — błoto — błoto — błoto — Dziurawe buty, śmierdzące onuce, Schlapane portki, schlastane pyski. We krwi się je spierze — krew je przepłucze, Bój niedaleki, postój niebliski Marsz — marsz — człap — człap. — Chlupią kałuże, pluszczą kałuże, Kapie błoto z przydrożnych drzew, Skorupa … Przeczytaj wiersz
Urzeczony jesteś, urzeczony, Mój szczuplutki chłopcze, poeto! Śpiewający wiatrem zielonym Za zapadłym w otchłań kometą. Medytujesz nad głuchą rzeką, Nad bezdennym, szalonym nurtem, Wyrzucony falą daleką, Na podmytą deszczami burtę. Niestworzone wymyślasz słowa, Dla fal plusku, bulgotu wirów, Dla najmiększej trawy po rowach, I dla nieba tkanego z szafiru Jakiem słowem z pluskiem rozmawiać? Jakim … Przeczytaj wiersz