(IMPROWIZACYA). Patrzaj, to Wisła!… Spokojna, marząca, Między Mazowsza piaski się przewija; Srebrzystą struną złote brzegi trąca, I kryształową pieśnią się rozbija. Fala jej mętna, jak oko złzawione — W niej niebios blaski i brzegi zielone, I stare zamki, pomieszane razem, Drżą jednym żywym, uroczym obrazem… Lecz czyś ją widział, gdy brzemię zimowe Zrzuca, ze snu … Przeczytaj wiersz
Na powierzchni twéj przezroczéj Jaskółeczka skrzydła moczy, A w noc białą topielice, Przeglądają zziembłe lice, Przecierają ciemne oczy, Przez które się piasek toczy, Wisło! moja Wisło! Na twym brzegu dziewczę młode, Mąci nóżką czystą wodę, Czapla stara patrzy zdradnie, Jak prędko jéj rybka wpadnie, Wisło! moja Wisło! Kiedy znikną lody, śniegi, Niesiesz pełne w świat … Przeczytaj wiersz
Polska leży nad Wisłą. Nikt nie jest samotną wyspą. Wszyscy to wiemy. I na nic. Atak przeminął. W nocy szukamy Niepewną ręką na sercu szramy Nieprzekraczalnych granic. Czujemy palcami wilgoć. To Wisła. Czujemy palcami szorstkość. To wyspa. I potem świat się kończy urwiskiem. Atak przeminął. Ale cóż kiedy chora Pękła w nas przeciążona komora I … Przeczytaj wiersz
Śpiewał Klonowicz niegdyś twoje wdzięki, Kiedy na twoich falach się kołysał, I mówił, kreśląc o »Flisie« piosenki: »By to być mogło, radbym złotem pisał Twoje pożytki, porty a i wstręty«. A ile razy patrzę na twe wody, I na te stare po twych brzegach grody, A po przylądkach widzę krzyż zatknięty, Stają przed duszą starzy … Przeczytaj wiersz
Sarmackiej Wisły zbożopławne wody w twarde ściąwszy lody, cieszyła się sroga Zima, że je w swoich więzach trzyma. »Patrzcie«, wołała, »patrzcie dumne wały, coście w tej śmiesznej wolności bujały, w jakich jesteście okowach! Oto was każdy przychodzeń depce, rąbie codzień, i byle kałmuk jeździ wam po głowach. A wy cóż na to? ani mruknąć śmiecie: … Przeczytaj wiersz