Szkarłatna pani na pagórku
Doroczny sekret kryje w ziemi,
A biała pani pośród pól
W spokojnej lilii drzemie.
Schludne wietrzyki miotełkami
Omiotły wzgórza, parów, drzewa.
Przepraszam, śliczne gospodynie,
Kogo się mamy spodziewać?
Sąsiadki się nie domyślają!
Las ma uśmiechów tyle –
Sadu, jaskrów i ptaka –
Za małą, malutką chwilę!
Jak nonszalancki jest żywopłot,
Krajobraz jak cichy!
Jak gdyby „Zmartwychwstanie”
Nie było czymś niezwykłym!