Rzut mój w rozwartej zaczyna się dłoni, Rzut mój się kończy – nie wiadomo gdzie, Dysk, niby dukat połyskliwy, dzwoni Poza światami, za metami – w mgle! Dysk mój upada na ziemię, i dźwięczy, I znów się zrywa i wykreśla łuk, To serce skute w złocistej obręczy Tętni i bije i przyspiesza stuk. Z placów … Przeczytaj wiersz
Okrągła, która ciepło dwojga dłoni płocho oddajesz, jak swą własność, w locie: to, co za lekkie jest aby w przedmiocie zostać, i przed czym każda rzecz się broni, co nie dość jest, a jednak dość przedmiotem, aby w nas z wszystkich rzeczy poza nami wniknąć niewidzialnymi drogami: to weszło, między spadaniem, a lotem w ciebie, … Przeczytaj wiersz
Czarnemu Louisowi, człowiekowi, który pokonał, niemiecką teorię o wyższości rasy… Czarna bryła – biała bryła, masyw ciężkich twardych brył Bryła w bryłę się wtopiła prężąc twarde liny żył. Milion oczu patrzy w pięście Śledzi każdy mięśni splot Jeden cios zapewni szczęście W reflektorach błyszczy pot… Rzężą głosy w mikrofonach… „Czarny! Wrzaskiem ciżbę tucz!” Sapie masa … Przeczytaj wiersz