Sadźmy, przyjacielu, róże! Długo jeszcze, długo światu Szumieć będą śnieżne burze: Sadźmy je przyszłemu latu! My, wygnańcy stron rodzinnych, Może już nie ujrzym kwiatu – A więc sadźmy je dla innych, Szczęśliwszemu sadźmy światu! Jakże los nasz piękny, wzniosły! Gdzie idziemy – same głogi, Gdzieśmy przeszli – róże wzrosły; Więc nie schodźmy z naszej drogi! … Przeczytaj wiersz
Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Dla całych Tatrów ponęta; Lecz lasy i skały Wkrąg ją opasały, I bramą z głazów zamknięta. Rozkoszna, jedyna Pochmurna dolina, Od całych Tatrów kochana: Lecz na niej mgły gęste I deszcze w niej częste, Dolina często spłakana. Bo w skalnej siedzibie W Dunajcu kolebie Panuje straszny duch-potwór. Zgrzybiały zazdrośnik Dunajca miłośnik … Przeczytaj wiersz
Kto jestem, to mnie dzisiaj tajemnicą… Mój zakon dziwny, mój klasztor wspaniały! Jam jest… — i wskazał na tatrzańskie skały. — Kiedy się podniósł, nie pamięta ziemia. W wielkim ołtarzu orzeł się rozplenia, Po jego gzymsach kozioł rogi czepia; Kiedy dzień zniknie, to go noc zasklepia, Kiedy noc widna, to on oświetlony: Ogromna lampa, świateł … Przeczytaj wiersz
Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi! Za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug, za Bug! Niech lotne serce nie wyprzedza nogi! Uderzcie w bębny, zagrajcie nam w rogi. Dla naszych serc, dla naszych nóg! Za Bug, za Bug! Już tam nie jeden z zabużańskich braci, Uchem przy ziemi każdy tentent ima; … Przeczytaj wiersz
Kraków! To on sam, jak polski lud, stary! Kołyska polskiej chwały, gniazdo polskiej wiary, Smentarz polskiego narodu. Witam cię, miasto błogosławione, Miasto wieków ulubione I od wieków wykarmione. Ty nie umrzesz z chwały głodu. Tu czas, co ziemię, jak bocian, czyści, Gniazdo sobie wybudował I w twojem sercu pochował Dalekich wypraw korzyści, Aby wykarmił życiem … Przeczytaj wiersz