(Dolina Kościeliska). …Po głazów mchu Pluszowym, rdzawym Dunajec spieniony Malsztromem ciemnym, srebrnawym, W którego szumie słychać złote dzwony, W cieniu lesistych, prostopadłych skał, Jak wściekły smok się przewala. Jak grzywa Gorgony, Jakby rozszarpać Tatr granity chciał. Skalistej, ciemnej, spienionej krwi fala!… Srebrzystym kłem Smok gryzie głazy, Od wieków omszałe… Jak sen, za przesłoną gazy Błękitnej, … Przeczytaj wiersz
…Popłynął dzwon Z kamiennej wieży Tatr czarnych, ton, Szloch, pełen tęsknoty… Przez wyłom reglowych wieży, W zorzy zachodu popłynął pył złoty Hen! na rozłogi naszych zbożnych pól, Gdzie ciche grusze drzemią… Na łono Macierzy Wyszlochać wielki, przedwiekowy ból… Popłynął nad tą mogił, krzyżów ziemią. Metalu łzy Roni w Tatr ciszę… Pył złoty mży Ponad regle … Przeczytaj wiersz
…Złotym pyłem omglonych Tatr czarem opiły, Wszedłem do czarnych borów ponurego chramu… Potykam się o głazy omszałe sezamu I o czarnych korzeni drzew omszone żyły. Przed wiekami potężne, ciemne smreki śniły, Że nie karły zaczerpną w płuca ich balsamu… Siadłszy na miękkim, lśniącym mchu skały odłamu, Roję czarne centaury… dzikie leśne wiły… …W mroku czarny, … Przeczytaj wiersz
Ośnieżonych Tatr rzeźba kamienna spiętrzona, Zamglonych lekko wirchów lodowate runy, Niby skłębiony szereg owiec białoruny, Sterczą białych wzgórz czyste, nieskalane łona… W pierś kamienną Tatr biją od wieków pioruny, Rycerz Giewont od wieków, rażony w pierś kona… Białą twarz mu przysłania mgieł nocnych opona, Jak z białego muślinu przejrzyste całuny… Martwe, szkliste i blade światło … Przeczytaj wiersz
Ja król – na tronie mych ojczystych gór, Ja król i ziemi, i wichrów, i chmur! Spojrzę – pode mną w obłącz rozesłana Ziemia pokorne ugina kolana, Pasmem gór dłonie żebrzące podnosi, Litości woła i o wolność prosi. Daremnie, ziemio – płaczem nie podołasz, Nigdy się łzami szczęścia nie dowołasz! Ja kroi – brzęk kajdan, … Przeczytaj wiersz
Odwiecznych Tatrów strażnice Piastowe, Zdawnaście znane, a wiecznieście nowe! Choć myśl i oko przy was się upaja, Myśl i źrenica wiecznie tutaj gością… Z wami przenigdy myśl się nie oswaja, Jak nie oswoi się nigdy z wiecznością. Bo nie wziąć myślą, co oko zakreśli, Ani wziąć okiem, co ogarną myśli… Ani was ująć, ni duchem … Przeczytaj wiersz
Słyszę: Kamienuje tę przestrzeń niewybuchły huk skał. To – wrzask wody obdzieranej siklawą z łożyska I gromobicie ciszy. Ten świat, wzburzony przestraszonym spojrzeniem, uciszę, lecz – Nie pomieszczę twojej śmierci w granitowej trumnie Tatr. To zgrzyt czekana, okrzesany z echa, to tylko cały twój świat, skurczony w mojej garści na obrywie głazu; to – gwałtownym … Przeczytaj wiersz