Twoja ocena

Menuet

Podaj mi rączkę, trumienko. Konik Wędzidło gryzie, chrapami świszcze. Już stangret wciska czaszkę na piszczel, Dziurawą trąbkę bierze do dłoni. A więc ruszymy na jednym kole, Pod poszarpanym w nic baldachimem, Ale wesoło! Mam mandolinę, Z której wygnamy oślepłe mole. He, he, trumienko, gdzieś jest cmentarzyk, Gdzie przykucniemy z wielką ochotą, Żeby przykryci spierzchłą kapotą … Czytaj dalej


Stanisław Grochowiak

Rozmowa o poezji

D z i e w c z y n a: Czy pan ją wi­dzi? Czy ona się śni? Czy też nad­bie­ga – na­gła jak z pa­gór­ka? P o e t a: Ona wy­ni­ka z bro­da­wek ogór­ka… D z i e w c z y n a: Pan kpi. Pan ją je­dwab­nie – pan ją jak … Czytaj dalej


Stanisław Grochowiak

Dla zakochanych to samo staranie

Dla zakochanych to samo staranie – co dla umarłych, Desek potrzeba zaledwie tez sześć, Ta sama ilość przyćmionego światła. Dla zakochanych te same zasługi – co dla umarłych, Pokój z miłością otoczcie bojaźnią, Dzieciom zabrońcie przystępu. Dla zakochanych – posępnych w radości – te same suknie. Nim drzwi zatrzasną, Nim zasypią ziemię, Najcięższy brokat odpadnie … Czytaj dalej


Stanisław Grochowiak