Szkarłatna pani na pagórku Doroczny sekret kryje w ziemi, A biała pani pośród pól W spokojnej lilii drzemie. Schludne wietrzyki miotełkami Omiotły wzgórza, parów, drzewa. Przepraszam, śliczne gospodynie, Kogo się mamy spodziewać? Sąsiadki się nie domyślają! Las ma uśmiechów tyle – Sadu, jaskrów i ptaka – Za małą, malutką chwilę! Jak nonszalancki jest żywopłot, Krajobraz … Przeczytaj wiersz
Nie trzeba być Komnatą – aby w nas straszyło – Lub nawiedzonym Domem – Nie ma Wnętrz straszniejszych niż Mózgu Korytarze kryjome – Ileż bezpieczniej – o Północy Ujrzeć Upiora przed sobą – Niż spojrzeć w twarz własnym – wewnętrznym – Pustkom i Chłodom. Prościej gnać przez widmowe Opactwo, Gdy hurgot Głazów nas goni – … Przeczytaj wiersz
Nadzieja – pierzaste stworzenie – Mości się w duszy na grzędzie – Śpiewa piosenkę bez słów – I zawsze śpiewać będzie – Najsłodsza – w nawałnicę – Srogi sztorm musiałby się zerwać – By spłoszyć małego ptaka, Który tylu rozgrzewał – Słyszałam go w mroźnej krainie – Na morzu obcym i głuchym – Lecz nigdy … Przeczytaj wiersz
„Niebo” – to, czego nie dosięgam! Już jabłko na jabłoni – Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja – Jest „Niebem” – dla mej Dłoni! Nieśpieszny Obłok – ze swą Barwą – Cudze Pola – Rozstaje – Łąka za Wzgórzem – Dom za Łąką – Już to – jest dla mnie Rajem! W złudne Purpury Popołudni Łatwowiernie … Przeczytaj wiersz
Jest samotność przestrzeni, Samotność oceanu, Samotność śmierci – lecz wszystkie Igraszką są w porównaniu Z tym innym odosobnieniem, Polarnym tchnieniem głuszy: Skończoną nieskończonością Zamkniętej w sobie duszy.
Pszczoła się mnie nie lęka I dobrze znam motyle. Z serdecznym leśnym ludkiem Spędzam niejedną chwilę – Głośniej się przy mnie śmieje potok – Wietrzyk weselszą cieszy grą. Dlaczego, letni dniu, mój wzrok Zachodzi srebrną mgłą?
Tym, co mkną, lecą i płyną – Ptakom – Trzmielowi – Godzinom – Elegia na nic, gdy giną. To, co jest, trwa i zostaje – Żal – Góry – Wieczności Dale – Mnie na nic się nie przydaje. Świat to się zerwie, to spocznie. Z Zagadką niebios – cóż pocznę? Jakże ten Sfiks milczy mrocznie!
Żeby dojść do ust i łoża- Mimo groźnej cerkwi bożej Muszę iść Mimo karet iść weselnych. Karawanów. Jego próg pieczęcią Zaznaczył anioł. Tak o nowiu nocą nocy Wbrew żeliwnych stróżów mocy: Baczny wrót- Do drzwi śpiewnych i świetlanych Poprzez opar kadzidlany Pożądam. Tak jak dąży wciąż od wieków Mimo Boga- do człowieka Człowiek.
Jatagan? Płomień? Skromniej – nie tak krzykliwie! Ból, znajomy wszystkim jak oczom – dłonie, Jak wargom – Dziecka własnego imię.
List żaka do panny Pozdrawiam cię, panno godna, Wdzięczna, jasna i dorodna, W tobie moja chluba! Twe oblicze jak lilija, Jeśli mi twa łaska sprzyja, Dolaż moja luba… Ciebiem wielbił sercem całem, Skorom ujrzał, pokochałem, Gdy byłem w Krakowie. Gdy o tobie ktoś życzliwie Wspomniał w gronie, jam skwapliwie Chwalił w każdej dobie. Wrodzy twoi, … Przeczytaj wiersz
Chcy ja na pannu żałować, Nie chciałat’ mi trochy dać Memu koni owsa. Mniszli ty, panno, bych był mał? U mniet’ wisi jako stal Nożyk przy biedrzycy. Rozżży, panno, świecyczku, Przysuczywa dratwiczku, Jako pirwe było. Na pisane pierzynie Damy sobie do wole Piwa i miedu. Rozżży, panno, kahaniec, Ohledawa hned wianiec, Jeszczeli je cał. A … Przeczytaj wiersz
Miłuj, miła, miłuj wiernie, Miej go w sercu zawżdy pewnie, Wiernie mienim, nie przemienim, Kto to wzdruszy, Dyjabeł będzie pan jego duszy.
Ach, miłość, coś mi uczyniła, Eżeś mie tak oślepiła, Eżeśm ja na miłość podał, Jako bych nikogo na świecie znał.
Sroga śmierci, co tu działasz, A snadź już ku mnie naglądasz; Dybiesz cicho, patrzysz srogo, Nie szanujesz nikogo. Strach mie o tym z tobą mowić, Bo nie wiem, daszli sie uprosić, Abyś mi sfolgować raczyła A żywota przedłużyła. Bacz to, żem ja w swojej młodości Był napełnion wszyćkich złości, Za ktorem dosyć nie działał, Bom … Przeczytaj wiersz
Dawnom zwiedził cudze strony: Czechy, Włochy i Morawy; Potrawiłem jimienia wiele, Szukajęcy sobie miłej – Nie nalazłem aliż ninie. Nalazłem ją k swej lubości, Chcę rad służyć Jej Miłości Do mego skonania wiernie, By raczyła wiedzieć pewnie, Na wszelki czas, w nocy i we dnie. Służba moja ustawiczna Twej Miłości, panno śliczna! Ze mną nie … Przeczytaj wiersz
Wariant pochodzący z kodeksu Jana ze Słupcy Nie wybieraj, junochu, junochy z cudnyma oczyma, Ale słuchaj, jestli dobra jest, cichyma uchoma. Poradzaj sie, junochu, Byś na lato nie został bez grochu. Nie patrz, iżeć po liczku rumiona, Ale patrzaj, być była domowa. Wariant pochodzący z Kodeksu świętokrzyskiego Nie wybiraj, junochu, oczyma, Ale słuchaj cichyma … Przeczytaj wiersz
Druga Pieśń Sandomierzanina Mamy wszyćy k temu się dziś brać, Bysmy mogli łaskę u Boga zyskać. Raczy ją nam, miły Chryste, dać, O twej miłości daj śpiewać, Twego gniewu nie daj dalej poznać. Ten twoj gniew wszyćko stworzenie Od dawnych lat i jeszcze ninie Poznało ji, Chryste miły, Ale więcej krześcijani, Ktorzy ciebie wiele rozniewali. … Przeczytaj wiersz
Pierwsza pieśń Sandomierzanina Mękę bożą spominajmy, Słowa jego pamiętajmy, Ktore na krzyżu jest mowił, Nam je na przykład zostawił. W pirszem słowie tam się modlił, Boga Oćca swego prosił Za nieprzyjacielmi swojimi: „Odpuść im gniw, Oćcze miły”. Tam naukę nam jest wydał, By braćcu każdy odpuszczał Gniew, mierzączkę i złe sierce, By [w] nie wszedł … Przeczytaj wiersz
Dusza z cieła wylecieła, Na zielone łące stałe. Stawszy, silno, barzo rzewno zapłekałe. K nie przyszedł Święty Piotr a rzeknęcy: Czemu, duszo, rzewno płaczesz? Ona rzekłe: Nie wola mi rzewno płakać, A ja nie wiem, kam sie podzieć. Rzekł święty Piotr je: Podzi, duszo moje miła! Powiedę cie do rejskiego, Do krolestwe niebieskiego. Do ktorego … Przeczytaj wiersz
„Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” (Dialog mistrza Polikarpa ze Śmiercią) to średniowieczny wierszowany dialog moralistyczno-dydaktyczny, którego głównym tematem jest spotkanie człowieka ze Śmiercią. To najobszerniejszy znany polski wiersz pochodzący ze średniowiecza. Niemal 80% z około 500 wersów została napisana wierszem ośmiozgłoskowym. Rękopis dialogu został zapisany około 1463 roku w należącym do Mikołaja z Mirzyńca kodeksie. … Przeczytaj wiersz
Nie mam spokoju, choć wojować nie chcę, Lękam się, cieszę, marznę, to znów płonę, Latam w obłokach, pełzam po zagonie, Choć świat zagarniam, dłoń mam pustą przecie. Ona mnie trzyma w więzieniu, nędznego, Nie chce mnie, ale odejść nie pozwala, Nie zabija, a zkajdam nie wyzwala, Żywego mnie nie pragnie ni martwego. Widzę bez oczu, … Przeczytaj wiersz