„Niebo” – to, czego nie dosięgam! Już jabłko na jabłoni – Gdy Gałąź dłuższa niż Nadzieja – Jest „Niebem” – dla mej Dłoni! Nieśpieszny Obłok – ze swą Barwą – Cudze Pola – Rozstaje – Łąka za Wzgórzem – Dom za Łąką – Już to – jest dla mnie Rajem! W złudne Purpury Popołudni Łatwowiernie … Przeczytaj wiersz
jeśli są w ogóle jakieś nieba moja matka będzie (sama dla siebie) miała jedno z nich. Nie będzie to niebo usłane bratkami ani delikatne niebo konwaliowe lecz będzie to niebo z czarnoczerwonych róż mój ojciec będzie (głęboki jak róża wysoki jak róża) stać obok mojej (kołysząc się nad nią w milczeniu) z oczyma które naprawdę … Przeczytaj wiersz
Do nieba idę! Nie wiem – na kiedy, nie pytajcie, proszę was, kędy. Nawet bym nie wiedziała, jak odpowiedzieć bez błędu! Idę do nieba… Jakie to mętne! A jednak tego dokonać trzeba, jak powrotu na wieczór trzód do owczarni otwartych wrót! Może idziesz tam i ty też?! Kto wie? Gdybyś więc dotarł pierwszy, zarezerwuj dla … Przeczytaj wiersz
Nieba widać, przez dachu kąt, Modrość i ciszę. Drzewo jakieś, przez dachu kąt, Liście kołysze. Dzwonek w niebie, widocznem ztąd, Dzwoni cichutki, Ptak na drzewie, widocznem ztąd, Śpiewa swe smutki. Boże, Boże, życie jest tam, Proste, spokojne. Ten łagodny pogwar ot tam To miasto rojne. Cóżeś zrobił, ty, co, tak sam, Szlochasz w żałości, Cóżeś … Przeczytaj wiersz
Trzeba minąć świętego Piotra z ciężkim kluczem Agnieszkę z barankiem przy twarzy Teresę co jeszcze kaszle bo marzła w klasztorze trzeba przepychać się przez męczenników co stanęli z krzyżem i utworzyli korek obok skromnego bociana obok Agaty co częstuje solą obok świętego Franciszka z wilkiem (zdejmuje mu kaganiec żeby mógł poziewać) obok świętego Stanisława z … Przeczytaj wiersz
Powoli nie tak prędko proszę się nie pchać najpierw trzeba wyglądać na świętego ale nim nie być potem ani świętym nie być ani na świętego nie wyglądać potem być świętym tak żeby tego wcale nie było widać i dopiero na samym końcu święty staje się podobny do świętego
Piękne jest niebo, gwiazdami usiane, Ręką samego Boga haftowane; Jednak piękniejsze nad niebios gwiazdeczki Stokroć oczusia mojej kochaneczki. Drogie są perły, drogie dyamenty, Droga korona królewska być musi, Jednakbym za nią od mojej Magdusi Nie dał warkoczyk na jej głowie spięty. Piękne podobno rusałki, boginie, O ich piękności wiele podań słynie, Lecz ma Magdusia nad … Przeczytaj wiersz
Jesienne niebo słodkie, pełne łaski spowite w szal kaukaski, przez drzew bezlistnych rozszczepione pędzle przeciąga różową frędzlę. I ku nadziei mej podchodzi z bliska, słodyczą mnie uściskaj i na tęsknocie mej opiera dłonie – pachną ostatnie lewkonie. Jesienne niebo słodkie, pełne łaski, zwija swój szal kaukaski a odrzuciwszy go, staje bez ruchu z cekinem złotym … Przeczytaj wiersz
Noc czarna, srebrna noc. Świat nieskończony W czasie i przestrzeni. Pośrodku Droga Mleczna. Któż po niej przechodzi? To przechodzi ludzkie pojęcie.
Nie będzie słodziej i w niebie Jak tylko patrzeć na ciebie! Gdy się twarz twoja rozśmieje, Zaraz omdleję. Ach! jej ponęta tak żywa Wszystkie mi zmysły porywa… Mówić ci więcej, mój miły, Nie mam i siły! Drga serce… twarz mi się płoni… Drętwieje język… szum dzwoni W uszach… noc podwójna mroczy Mdlejące oczy. Zimny pot … Przeczytaj wiersz
Stanisławowi Autuchiewiczowi Na blado-lazurowem chłodnem nieba płótnie Rozpuszcza, niewidzialny, z ukrytego pendzla Karminowe rumieńce dowolnie, rozrzutnie — I naświetla się niemi każda mgiełki frędzla. Dodaje trochę złota, wszywa jego nici, Fantastyczny ornament tworzy w krótką chwilę, Wprawnie ciepłą purpurą ogromne tło syci I nurza je, i kąpie w jasnym drżącym pyle. Potem kolory łączy, miesza … Przeczytaj wiersz
Nie wiedziałam, że tak blisko jest to wszystko, to wszystko, o co chodzi… Nie wiedziałam, że tej zimy zatańczymy, zatańczymy jak w ogrodzie… Nie wiedziałam, że się ręce z tego tańca jak z wieńca nie rozpłaczą, nie wiedziałam, że się serca nigdy więcej, nigdy więcej nie rozłączą, nie wiedziałam, że to można – tak bez … Przeczytaj wiersz
Dio per adornarne il cielo La si ritolse, che rosa era da lui1 Petrarca Bóg, chcąc pokazać światu doskonałość nieba, Chcąc zmienić w rzeczywistość marzenia poety, Na tę ziemię wygnania – gdzie pociechy trzeba – Zsyła czasem anioła w postaci kobiety! Wtenczas inne anioły przy rozstaniu z bratem W własne wdzięki go stroją; – … Przeczytaj wiersz
Czyż serce zdoła pojąć, czyż piosnka opisze Tę rozpacz – gdy skarani za dumę anieli Rodzinne progi niebios porzucać musieli? Gdy ich żegnali dawnej chwały towarzysze? Nie – nic się nie porówna z wygnańców żałobą; A jednak ja uczułem w głębi duszy mojej, Co to jest być strąconym z nadziemskich podwoi, Gdym, Luba! raz ostatni … Przeczytaj wiersz
Na niebo wypływają białych chmurek żagle, Od twojej płynie strony niebieska fregata, Nie do mnie, nie od ciebie. I poczułem nagle, Że już nigdy nie będzie, jak zeszłego lata. Noc przyjdzie księżycowa i w twoim ogrodzie Na srebrnej trawie cienie ułoży ogromnie. A później będzie koła rysować na wodzie, Gdy będziesz szła ogrodem nie ze … Przeczytaj wiersz
Nie tylko źle jest na ziemi, w raju jest tez niewesoło: Patrzcie – kroplami wielkiemi pot z twarzy spływa aniołom. Nic im się nie chce – wiadomo – ogłupia straszliwy upał. Nawet ów motyl z Kiplinga w upał by także nie tupał. Mój Boże, i Bóg Staruszek dzień cały wodę sodową trąbi, miotełką od muszek … Przeczytaj wiersz
Stojąc pod niebem bez góry i dołu tętnię dojrzały do wielkości gwiazd. Własnych zaklęć ogromne koło krążę po niebie płynącym w czas. W sklepieniu cichym jak śmierć słowików nagle porywa mosiężny cyklon i tylko ludzie zostają – podobni rozdartym nad śmiercią cyrklom. A tu dzwonią światy obojętne, maczek gwiazd zamieniony w kosmos, rosną groźnie światy … Przeczytaj wiersz
Gładkie morze jak kawałek szkła w tej dłoni która rozsypuje piasek pulsujących gwiazd. Albo nie ma dłoni: dziki oddech słońca, czułe ciało ziemi pod stopami tych, co nie widzą gwiazd. Czułe ciało ziemi pod stopami brzóz, zamrożone gwiazdy na rzęsach jeziora. Gładkie morze jak kawałek lodu na języku tego kto umiera zimą. Niebo szumnie spada … Przeczytaj wiersz
Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Chmur lotny puch szybuje przez jasne przestworze Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana, Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze, Tatry czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana — Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana, Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze. Tatry … Przeczytaj wiersz
Ten którego kochają zostanie zbawiony choć kocha się dlatego, że się nie rozumie niekiedy tylko ogarnia zdumienie jakby się księżyc świntuch rozebrał do naga Ten którego kochają zostanie zbawiony Ile razy błądziłeś ale ktoś cię kochał czekał w oknie bo oddech pozostał na szybie ile razy grzeszyłeś — łza cię uzdrowiła a miłość jest już … Przeczytaj wiersz
Nie słychać już biegnących baranków wilgotne obłoki poszły do innych poranków a pustej hali nieba opada pył niebieski filtruje się przez drutów przerwy i kreski południe przysypuje się suche i szorstkie nad sylwetkami aeroplanów i chłodem fabrycznych dzielnic Warto śpiewać jego chwałę jest nasze i zamorskie tak bardzo piękne gdy śmiga przez nie śmiały pion … Przeczytaj wiersz