Łzy ciche, łzy bezsilne (nie wiem, czemu płyną) Po licu mem się toczą w smutku nieujętym, Tryskają z mego serca — i do oczu płyną, Gdy patrzę po jesiennym ogrodzie zwiędniętym, Marząc o dniach, co przeszły na wieki, gdy miną. Świeże, jak promień słońca po nad falą siną, Gdy żagle nam przyjaciół przywożą z oddali: … Przeczytaj wiersz
Tak mi się twoja twarz rozpływa i niknie we mnie jak widnokrąg, z którego odejść trzeba. Glos twój, twe oczy, uśmiech jak przelotny wiatr, gdy się o twarz ociera, jeszcze drży we mnie i jak ptak, który tak lekko i ostrożnie w powietrzu waży się, jak gdyby oddechem był — ulata ze mnie, rozpływa się … Przeczytaj wiersz
I. Smiéj się panie Józefie, dzisiaj u mnie święto, Jakiegoś jeszcze w życiu nie obchodził swojém, Po raz pierwszy siać zaczęto, Na polu, pierwszy raz mojém. A ja w obliczu ludzi i w obliczu nieba, Rzucając pierwszą ziarna garść na rolę, Westchnąłem, pomyślałem — odtąd, odtąd trzeba W pocie czoła jak Kain, obrabiać to pole, … Przeczytaj wiersz
Klucz od skrzynki na listy istnieje wyłącznie w przeszłości. W szczelinie biel widnieje, zima jest, lecz nie śnieg to, a oczko śmierci. Nie światło to, lecz galopujące Teraz.
Był już taki egzamin z historii kiedy naraz wszyscy uczniowie oblali. I został po nich uroczysty cmentarz. Nie ma pewności że to był egzamin. Nie ma pewności że wszyscy oblali. Jest pewność że został po nich uroczysty cmentarz. Była już taka miłość. Ale nie ma pewności że to była nasza. Byli już tacy ludzie. A;e … Przeczytaj wiersz
Ależ tak, pamiętam podwórze w domu Romerów, gdzie miała swoją siedzibę loża „Gorliwy Litwin”. I w starości stałem na moim uniwersyteckim dziedzińcu pod arkadami, przed wejściem do kościoła Świętego Jana. Co za dal, ale mógłbym słyszeć jak furman strzela z bicza i wjeżdżamy całą gromadą z Tuhanowicz przed ganek dworu w Szczorsach Chreptowiczów. Żeby czytać … Przeczytaj wiersz
Panie Jędrzeju, ach cóż się to święci! Nie tak bywało za naszej pamięci. Nie chodził zdrajca po mieście bezpiecznie, Łgali i przedtem, ale łgali grzecznie, Tracili za nas, ale każdy w domu, Była rozpusta, ale po kryjomu, Były oszusty, ale nie ustawnie, Kradli jak dzisiaj, ale nie tak jawnie. Panie Jędrzeju, ach cóż to się … Przeczytaj wiersz
Nie Bóg stworzył przeszłość, i śmierć, i cierpienia, Lecz ów, co prawa rwie; Więc nieznośne mu dnie, Więc, czując złe, chciał odepchnąć spomnienia. Acz nie byłże, jak dziecko, co wozem leci, Powiadając: „O, dąb Ucieka w lasu głąb!” Gdy dąb stoi, wóz z sobą unosi dzieci. Przeszłość jest to dziś, tylko cokolwiek dalej: Za kołami … Przeczytaj wiersz