Kampania rzymska! gdzie tak pusto — smętno! Gdzie, jak nadgrobek starty czasów nogą, W proch się rozpadło wszelkiej pychy piętno I gruzy tylko stoją ponad drogą! Kampania rzymska! to świat mej młodości! Duch mój wzrósł w siłę tam, gdzie Tyber płynie! Harfy sitrunami na natchnienia włości Podbiłem sobie wiekową pustynię! Nieraz dosiadłszy prędkiego rumaka, Jak … Przeczytaj wiersz
Wirują, szumią w pędzie kolorowe szprychy. Na bulwarach świąteczna huczność tłumów wzbiera. Ponad ciżbą, gdzie rządzi gwałt, próżność, afera – Niebo miota zachodu ostatnie przepychy. W modnym sklepie za szybą, w oknie kunsthandlera, Przez czarne, wonne łąki i przez strumień cihcy, Blade pąki budząca i kwietne kielichy, Lekko, niemal nad ziemią, płynie Primavera. Za oszkloną … Przeczytaj wiersz
Piękne ręce załamał mistrz do żalu skłonny… Zwiodły go liczne próby i ścisłe prawidła. W miediolańskiej kaplicy bledną malowidła. Barbarzyńcy zburzyli księcia pomnik konny. Otwartymi oknami zmierzch nadchodzi wonny. W kącie, w mroku pracowni, pająk, snując sidła, Zakurzonej machiny połamane skrzydła Łączy z głową młodzieńca o ustach Madonny. „Kamień, w wodę rzucony, wywołuje kręgi. Głos … Przeczytaj wiersz
Niepomny, że nadchodzą już zmierzchu godziny, Marzy, błądząc rękami wśród mroków półtonu, Jako ptak zawieszony pod niebem palfonu, Michał Anioł, samotny stoi na szczycie drabiny. Chmurny czasem i pyszny jako Serafiny Groźną ręką strącone w głąb boskiego tronu, Przy jękliwej modlitwie wieczornego dzwonu, Oczy mrużąc, przystaje u wejścia Sykstyny. I gdy piosenką zadzwoni idący z … Przeczytaj wiersz
Wielki Czarniecki z śmiercią nie upada! Słuchaj narodzie, ten ci posąg gada: „Męstwem, miłością króla i ojczyzny, „Służąc krajowi do późnej siwizny, „U potomności jestem w jakimś względzie.“ Czarniecki!… Po nas posągów nie będzie.
Pamiętają Racławice Nasze kosy i kłonice. (Piosnka z r. 1831). Lasy nasze, ciemne lasy, Racławickie lasy! Pełne wczesnéj Woni leśnéj I słonecznéj krasy. Lasy nasze, ciemne lasy, Gdzie to cudne rano Kiedy was tu w głuchem polu W jednym dniu posiano? Od poranka do wieczora, Do samego zmroku, Ludzka krew się przelewała Z żołnierskiego boku. … Przeczytaj wiersz
Dojrzewa owoc łez — Już bliski bólów kres, Jęków i łkań — Zdziwiony słucha wróg, Z nad grobu woła Bóg: Łazarzu wstań! Pochwalne hymny nuć, Spowicia grobów zrzuć, Świadectwo złóż; Że jest na niebie Pan, Że wszelki ból mu znan, Żeś wezwan już — Patrz jaki w koło dziw Żeś westchnął, żeś już żyw, Łazarzu mój … Przeczytaj wiersz
Ty, co sławisz rzeczy minione, Coś wydobył to, co zewnętrzne, powierzchnie ras, życie, które obnażało się samo, Coś rozpatrywał człowieka jako wytwór polityk i zbiorowisk, rządzących i kapłanów, Ja, mieszkaniec Alleganów, rozpatruję go samego w sobie, w kręgu jego własnych praw, Cisnąć puls życia, które rzadko obnaża się samo ( wielka duma człowieka samego w … Przeczytaj wiersz
żołnierze maszerują pozbawieni broni groby pozostają puste pawie wzbijają się w deszczu w dół schodami wielcy ludzie maszerują uśmiechnięci jedzenia jest pod dostatkiem i wystarczy na czynsz i wystarczy czasu nasze kobiety nie będą się starzeć ja nie będę się starzeć bezdomni noszą diamenty na palcach Hitler podaje rękę Żydowi niebo pachnie przypiekanym mięsem jestem … Przeczytaj wiersz
Za czarującą grą min ukrywa się zawsze ta czaszka, ta twarz pokerzysty. Słońce spokojnie toczy się po niebie. Grają szachiści. Strzygą nożyczki fryzjerski z zarośli. Słońce spokojnie toczy się po niebie. nierozstrzygnięta rozgrywka zamiera. W ciszy tęczowej. tłumaczenie Leonard Neuger
Panuj świecie! Nim straszna grobów pani Aktem tragicznym twoje serce zrani. Nietrudno, wierszów prawda dowieść może, Kserksesów perskich śmierć zmogła i zmoże Aleksandrów, by nowych Pompejuszów, Wielkich Datisów, Belizaryjuszów, Emilijanów lub Milcyjadesów, Rzymskich Fabijów, w taż dzielnych Narsesów. Jej moc, wielmożność bez granic panuje! Silna potęga śmiało rozkazuje. Ta szybko płynie za bystre Sekwany, Elby, … Przeczytaj wiersz
Kamień jest dobrze zachowany Napis (skażona łacina) głosi że Curatia Dionisia żyła lat czterdzieści i własnym sumptem wystawiła ten skromny pomniczek Samotny trwa jej bankiet zatrzymany puchar twarz bez uśmiechu za ciężkie gołębie Ostatnie lata życia spędziła w Brytanii pod murem zatrzymanych barbarzyńców w castrum z którego pozostały fundamenty i piwnice Zajmowała … Przeczytaj wiersz
Dzieje ludzkie złe, dobre, mądre albo głupie, A dziejopis jak echo, uczony biskupie! Kronika jest zwierciadłem, kto w nie wejrzeć raczy, Tak każdego, jak godzien być znanym, obaczy; A co za życia tai przywary i zbrodnie I pozwala niekiedy wykraczać swobodnie: Bojaźń, wzgląd, zysk, nadzieja — ustawają z laty; Choć zacny, znamienity, mocny i bogaty, … Przeczytaj wiersz
cieszy mnie że ta listopadowa piechota od stu piędziesięciu lat nie rusza z miejsca że stoi bo gdyby odeszła pusty byłby obraz naszego życia
A któż to jest ten mały dzidziuś w kaftaniku? Toż to mały Adolfek, syn państwa Hitlerów! Może wyrośnie na doktora praw? Albo będzie tenorem w operze wiedeńskiej? Czyja to rączka, czyja, uszko, oczko, nosek? Czyj brzuszek pełen mleka, nie wiadomo jeszcze: drukarza, konsyliarza, kupca, księdza? Dokąd te śmieszne nóżki zawędrują, dokąd? Do ogródka, do szkoły, … Przeczytaj wiersz
Czasy skończone! – historii już nie ma, Tworzenie tylko w bezbrzeżnej otchłani. Wiwat!… lecz czemuż to ogromne tema Ludzie kształtami ras napiętnowani, I usta mową zaprawne rozliczną, I serca głoszą w kraj cieknące styczną? O, nie skończona dziejów jeszcze praca, Jak bryły w górę ciągnięcie ramieniem: Umknij – a już ci znów na piersi wraca; … Przeczytaj wiersz
Nie nasze podręczniki historii, których nikt nie otworzy, bo i po co, nie gazety, które nigdy nie były otwarte na rzeczywistość (jeśli nie liczyć niektórych nekrologów i prognoz pogody), nie listy, które tak często były otwierane, że niczego w nich nie mogliśmy pisać otwarcie, i nawet nie literatura, też zamknięta w sobie, w szufladach urzędników … Przeczytaj wiersz