Z kwiatów się to zaczęło Z róż czerwonych i astrów Z łąk pachnących i lasów Świerków wysmukłych i brzóz. Gdy myśli moje jak kwiaty Jak drzewa co bledną wiosną Wiatry dreszcze miłosne I chmury, gwałtowne uściski Skłębionych ramion nieba I żyłem wtedy jak ptak Jak dziecko ptaków jak śpiew Sen który brzęczy polem Pajęczyn, strun … Przeczytaj wiersz
Z ufnym, wzniosłym, czystym duchem, Witałem was, szranki życia! Pienia wieszcze, od powicia Po nad mojem brzmiały uchem; Wzmogło czarowno ich tchnienie, Wrzącego serca płomienie, Słodycz ich mnie wykarmiła; W ich światach, myśl ma błądziła Po nocy milczeniu głuchem. – Chciwy wydrzeć się z ukrycia, Z ufnym, wzniosłym, czystym duchem, Witam was, szranki życia!
Mroczny romantyk marząc o przyszłości dawne epoki zmieszał w wyobraźni jak rozrzucone klocki łamigłówki, i nawet nie wiesz, czy to dzień, czy ciemność, ciemność egipska czy ranek egipski. Zanim ułoży się nowa epoka, wszystkie obłędy bolesnych poetów historia spełnia i do końca spełni.
Wielki Odkrywco Wyobraźni na rybiookich wsparty kołach. Nadeszła już najlepsza pora byśmy zaczęli żyć w przyjaźni. Twórco czarnego pomidora. Potomku naprężonej procy pióropusz spadł z twej dumnej głowy więc się podzielmy do połowy bo ja go dziś znalazłem. W nocy. Tyś w swym ogrodzie sadził sowy. Pod wspólnym stańmy pióropuszem. Nie trzeba nawet gasić światła. … Przeczytaj wiersz
Kiedy jechałem zza gór Siedmiogrodu Przez bory, puszcze, karpatne zwaliska, I raz pod wieczór, stanąwszy u brodu (Żem był wysłany sam od towarzystwa Dla dróg szukania) puściłem na trawę Konia mojego i dobyłem z troków Księgę Przymierza, to tak mi łaskawe Zdały się zorze i szumy potoków, Że schylonemu nad Listy Pawłowe I pierwszą gwiazdę … Przeczytaj wiersz