Oto liście, owoce, oto kwiaty ziemi
I serce me dla ciebie bijące bez zmiany.
O, nie chciej go rozdzierać rękami białemi
I niech ci miłym będzie dar skromnie podany.
Na czole mi zastygły krople srebrnobiałe,
Krople rosy, poranną zmrożone zawieją.
U stóp twoich znużenie złożywszy omdlałe,
Pozwól, niech się spoczynku ucieszę nadzieją.
Głowę, co pocałunków twoich echem dźwięczy,
Na wezgłowiu twojego młodzieńczego łona
Niech złożę i po burzy w cichym blasku tęczy
Niechaj spocznę na chwilę, skoroś ty uśpiona.
