Maria z Kramarkiewiczów Rogala–Bieberstein Paruszewska (ur. 24 kwietnia 1864, zm. 22 maja 1937) była polską poetką, tłumaczką oraz aktywną działaczką kulturalną. Urodziła się w rodzinie ziemiańskiej w Poznaniu, gdzie przez całe życie angażowała się w życie artystyczne miasta. Studiowała śpiew operowy w Konserwatorium w Dreźnie, jednak jej główną działalnością stała się literatura. Debiutowała w 1910 roku, a jej twórczość była ceniona zarówno w formie poezji, jak i tekstów literacko-muzycznych.
Paruszewska była organizatorką salonu literacko-muzycznego w Poznaniu, który odwiedzali wybitni artyści, tacy jak Feliks Nowowiejski, Ludomir Różycki czy Olga Boznańska. Angażowała się także w działalność charytatywną podczas I wojny światowej. Była matką czterech synów.
Twórczość Marii Paruszewskiej obejmuje tomiki wierszy, takie jak „Łzy-Perły” (1910), „Żywym i umarłym” (1917), „Odgłosy wojenne” (1917) oraz „Moje pieśni” (1934). Jej poezje były także inspiracją dla kompozytorów, m.in. Feliksa Nowowiejskiego. Sama Paruszewska tłumaczyła m.in. „Życie nowe” Dantego oraz utwory Heinricha Heinego i Rainera Marii Rilkego.
Jednym z jej najważniejszych dzieł był tekst „Hymnu Warmińskiego” – „O Warmio moja miła”, którego muzykę skomponował Feliks Nowowiejski.
Bardzom Ci wdzięczna za pamięć, za książki, Za każde słowo przychylnie rzucone, Los mnie nie popsuł – ludzie nie kochali, Życie me smutne i wykolejone. Największem szczęściem byłoby dziś dla mnie, Bym twoją przyjaźń pozyskać umiała I wierzyć mogła, że w dalekim świecie, Jedna mi dusza życzliwa została. W wieczór zimowy, o późnej godzinie, Gdy … Przeczytaj wiersz
W przyjaźni bywaj stały — lecz zanim ją zawrzesz, Patrz dobrze w czyje ręce składasz to ogniwo, Byś nie żałował kiedyś, żeś kielich goryczy Własną ręką zgotował, jako zguby żniwo. Przyjaciel na to miano niechaj sam zasłuży. Nie żądaj wielkich czynów — bohaterów nie ma, Sądź raczej z małych rzeczy, prawie bez znaczenia, Są to … Przeczytaj wiersz
I zawisł Odkupiciel do krzyża przybity, Ludzkości całej Zbawca za grzechy człowiecze, On przelał krew najświętszą — męczeństwa już syty, A serce Matki Jego przebijały miecze. Oddana przez Jezusa pod opiekę Jana, Słaniała się zbolała i na pół zemdlona, Tuż obok Magdalena u stóp swego Pana, Zrozpaczona łzy leje, że Chrystus już kona. Jan święty … Przeczytaj wiersz
Prolog na setną rocznicę zgonu 1817 — 1917 Ty coś przysięgał w świątyni Maryi: „Zginąć lub Polski zabezpieczyć losy”, Coś pierwszy włościan zaciągnął w szeregi, Ccłzie kosynierów wsławiły się kosy, Daj racławckie znów odnieść zwycięstwo Za niezachwianą wiarę i za męstwo. Pod Twą chorągiew, na której snop widny, Godło rolnictwa, tych, co „żywią, bronią”, Złącz … Przeczytaj wiersz
Przyszła noc jasna wszystkim pożądana, Cieszy się ziemia, cieszą się niebiosy: Dziś narodziny Dzieciątka i Pana, Świat cześć Mu składa podniebnemi głosy. Gdzieś na Wołyniu, hen, z odległej chaty, Spieszy gromadka drogą do kościoła, Wszyscy w odświętne przybrani są szaty, Już dzwon radośnie na pasterkę woła. Wiejski kościółek jasnością się żarzy, Ludzie na klęczkach jako … Przeczytaj wiersz