Stanisław Horak

zaszył się Fiodor w jesień – na grzbietach przestał jeździć – płacz świec w komnacie z świętymi ogląda i prawosławni zapomnieli o batach – wycinają w ciszy zboża i ludzi

cieszy mnie że ta listopadowa piechota od stu piędziesięciu lat nie rusza z miejsca że stoi bo gdyby odeszła pusty byłby obraz naszego życia

Mój diabeł ma wygląd zwykłego dziecka jak dziecko bawi się z niektórymi w wojny zabija zabija zabija a kiedy zasypia na małą godzinę na krótki dzień zbieram po nim trupy i zmywam jego ślady rozmawiając z Sebastianem Bachem dbam o ład i porządek.

ta czarna Pani u mnie na ścianie żegna mnie i wita już nie pamiętam kiedy ją zawiesiłem powiesiłem w sobie w przedpokoju chyba było to wtedy tamtego dnia jesiennego gdy sam wieszałem się sto razy aby raz żyć