Wojciech Belon (bardziej znany jako Wojciech Bellon) urodził się 14 marca 1952 w Kwidzynie, zmarł 3 maja 1985 w Krakowie, był polskim poetą, pieśniarzem, kompozytorem oraz liderem zespołu Wolna Grupa Bukowina. Belon pamiętany jest jako jedna z najważniejszych postaci polskiej poezji śpiewanej, a jego twórczość wyróżniała się głębokim liryzmem i silnymi inspiracjami pięknem natury oraz ludzkimi emocjami.
Wojciech Belon urodził się w Kwidzynie, jednak jego rodzina przeniosła się wkrótce do Skarżyska-Kamiennej, a następnie do Buska-Zdroju, gdzie spędził dzieciństwo i młodość. Miasto to oraz okolice Gór Świętokrzyskich odcisnęły trwałe piętno na jego twórczości – wiele z jego utworów inspirowanych jest pięknem przyrody i krajobrazami tej części Polski.
Po ukończeniu szkoły średniej w Busku-Zdroju, Belon rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, gdzie studiował filozofię, ale jego prawdziwą pasją była muzyka i poezja.
W 1971 roku Wojciech Belon wraz z Grażyną Kulawik założył Wolną Grupę Bukowina, zespół, który stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli nurtu poezji śpiewanej w Polsce. Pierwszym znaczącym sukcesem grupy było wykonanie utworu „Ponidzie” na festiwalu YAPA w Łodzi, który przyniósł Belonowi rozgłos i uznanie.
Zagram dla ciebie na każdej gitarze świata Na ulic fletach na nitkach babiego lata Wyśpiewam jak potrafię księżyce na rozstajach I wrześnie i stycznie i maje I zagubione dźwięki i barwy na płótnach Vlamincka I słońce wędrujące promienia ścieżyną Graj nam graj pieśni skrzydlata Wiosna taniec nas niesie po łąkach Zatańczmy się w sobie do … Przeczytaj wiersz
W Bukowinie góry w niebie postrzępionym W Bukowinie rosną skrzydła świętym bukom Minął dzień wiatrem z hal rozdzwoniony I nie mogę znaleźć Bukowiny I nie mogę znaleźć Chociaż gwiazdy mnie prowadzą ciągle szukam W Bukowinie zarośnięte echem lasy W Bukowinie liść zieleni się złoci Śpiewa czasem banior ciemnym basem I nie mogę znaleźć Bukowiny I … Przeczytaj wiersz
Mistrzowi Harasymowiczowi Jeszcze się z nocy kołysze miasto 8.15 na Stawach bar bramę otwiera wchodzimy tędy Ja i Hnatowicz Jan Co tu zostało z wierszy Mistrza Klasa robotnicza fasolka z bufetu A smak poranny piwa łapczywie Poznają poematy w beretach Wszedł dzielnicowy krokiem szeryfa Ostro spod dacha popatrzył Nie mieści mu się w głowie … Przeczytaj wiersz
Skąd przychodził, kto go znał, kto mu rękę podał, kiedy nad rowem siadał, wyjmował chleb, serem przekładał i dzielił się z psem. Tyle wszystkiego, co z sobą miał Majster Bieda Czapkę z głowy ściągał, gdy wiatr gałęzie chylił drzewom Śmiał się do słońca, śpiewał do gwiazd Drogę bez końca, co przed nim szła znał jak … Przeczytaj wiersz
Dom mój gdy wracam po północy Śpi zegar tylko czas mu odlicza Pst w kącie błyszczą oczy kota Dość wrażeń jak na dziś czas odpocząć Jeszcze mi brzmi uliczny gwar Jeszcze w oczach mam neonów blask Ale nadszedł czas by kłaść się spać Noc nadaje rzeczom nowe kształty Mam przed sobą inny świat w splocie … Przeczytaj wiersz
Na mojej grządce przed domem Rośnie mak i łopian Złocą się mlecze i wiersze A kiedy dojrzewają mlecze Ulatują w niebo A z nimi wiersze lecą jak ptaki Bo moje wiersze są jak ptaki Z ziemi wyrosły i pachną ziemią I zachwycają się jesienią Porą rudych lasów Na mojej grządce przed domem Spokojnie cicho i … Przeczytaj wiersz