Krynica z wodą wzgórę obrąbiona była, Liszka z kozłem pospołu do wody wskoczyła. Gdy nie mogli wyskoczyć, kozła namówiła, Aby sie wspiął, a ona po nim wyskoczyła. Gdy jej prosił o ratunek, ona powiedziała: „Już cie, wierę, obradź Bóg, gdym ja wybieżała; „Byś miał tak długi rozum, jakoć broda wisi, „Nie dałbyś się oszukać, — … Przeczytaj wiersz
teraz głupota utysiąckrotnia się z prędkością światła pędzi coraz szybszymi autami przez kolorowe autostrady ekranów biegle włada wszystkimi językami rozsiewa się na czołówkach doniesień prasowych zapuściła korzenie nawet na najwyższej górze mądrości w odróżnieniu od mądrości w lot pojmowalna w odróżnieniu od mądrości na ustach i oczach świata z twarzą roześmianą od ucha do ucha … Przeczytaj wiersz
Był raz głupi Gabryś. A wiecie, co robił? Kiedy konie żarły, on im owies drobił. Sitem wodę czerpał, ptaki uczył fruwać, Poszedł do kowala, kozy chciał podkuwać. Czapką kwiat nakrywał, kiedy deszczyk rosił, Liczył dziury w płocie, drwa do lasu nosił. Zimą domek z lodu zbudował przed chatą, «Będę miał, powiada, mieszkanie na lato.» Gdy … Przeczytaj wiersz
„A ja mówię, że głupstwo niezłym jest podziałem”. – „Mądrość przecież zaszczytem, nierozum zakałem. Nie wchodzę ja w dysputę, rzecz jest niby jawna, Maksyma teraźniejsza tak jako i dawna Każe szukać mądrości, a głupstwa się chronić”. – „Umieli zawżdy ludzie od dobrego stronić, A że głupstwo jest dobrem, stronili od niego. Patrz na mędrca – … Przeczytaj wiersz
Stultorum plena sunt omnia. Miedzy głupiemi żyjem, głupich znajdziem wszędzie. Kto z cudzych głupstw nie mędrszy, głupim większym będzie. KTOŚ. Zacny mój przyjacielu, nie wiem, czym się dzieje, Że człek mędrkiem się czyni, im bardziéj szaleje; Że lubo sam postokroć godniejszym jest, aby Klektał w szpitalu miedzy swarliwemi baby: Rad potrząsa sąsiadem i żali się … Przeczytaj wiersz
Czarnkowski, Biskup Poznański, będąc podagrą bardzo udręczony, zwykł był częstokroć przed wielkim bólem te słowa mówić: Prze Bóg, dobij kto, odpuszczę. Trafiło się, iż leżąc w tejże chorobie, nie był nikt inszy przy nim, jeno Tatarzyn Kamarady, sługa jego; ten pomniąc, co więc pan mówił, ofiarował mu się z posługą swą: Panie, powiada, daj ty … Przeczytaj wiersz
Wśród malarzy znam malarza, Słynną w kraju postać. Za swe dzieła, które stwarza, Miał nagrodę dostać. Mówią o nim, że to sława, Że jest w Związku czynny, Lecz nagrodę – rzecz ciekawa – Otrzymał kto inny. Czas uczynić już zdrowemu rozsądkowi zadość. Obiecanki malowanki, a głupiemu radość. Ciągle słyszę „peletony”, Więc mam troskę nową, Chodzę … Przeczytaj wiersz