Adam Naruszewicz

Co za po­czet, prze­pad­szy grób Ere­ba ciem­ny, Wije w twej du­szy gniaz­do, czło­wie­cze nik­czem­ny? Pod jak sro­gie­mi, prze­bóg! spę­ta­ne ty­ra­ny, Brzą­ka nie­wol­ni­cze­mi ser­ce twe kaj­da­ny! Już okrut­ne­go jarz­ma znieść nie mo­gąc da­lej, Pła­cze rzew­nie i na swą nie­do­lę się żali; Ję­czy, tę­sk­ni, ostat­nich sił pra­wie do­by­wa, Aza gwał­tem okrut­ne po­tar­ga ogni­wa? Już w swych pę­tach … Przeczytaj wiersz