Ziemio, ty coś nam była matką karmicielką, Ojczyzną i ostoją na omem zagonie, Co się zrobiło z twoją misją świętą, wielką, Ze aż bezdomnych tylu? — Dach nad głową płonie. Ziemio! tyś przecież matką, nie macochą naszą, Patrz — zamiast złotych kłosów, zgliszcza i ruiny, Wróg spalił i zmarnował całą przestrzeń Łaszą, Rodacy — nędzarzami, … Przeczytaj wiersz
Szumią trawy i burzany, O! zielono skróś, o! sino, Jako fale wciąż kurhany, Step — a step — a rozbujany, Morze twoje, Ukraino! Kędy wdłuż i wszerz za Turkiem, Koń i kozak chodzim nurkiem! Witaj — wielki mogilniku, Krwią i ciały ległych żyzny! Co w około zgiełku — kliku? Tabunowych stad bez liku, Trzód bez … Przeczytaj wiersz
Ziemio, do której nie wrócę Ziemio pierwszej miłości Pewnie cię bardzo zasmucę Swoją nieobecnością Będziesz samotny ogrodzie Bez niej, beze mnie Oślepły o wieczornym chłodzie Bo w moich oknach ciemno, ciemniej Wesoły, złotooki chwast Zatańczy sam na twoich ścieżkach Ogrodzie, zapamiętaj nas Już w moim domu nikt nie mieszka Tyle to lat, tyle to lat … Przeczytaj wiersz
Paść może i Naród wielki, zniszczeć nie może, tylko nikczemny!… Stanisław Staszic Co to tak się w głowie męci? Rad bym duszę mą ocucił; Ach, i z serca czy z pamięci Coś wysnował i zanucił Jakoś rzewnie czy miłośnie I wesoło czy żałośnie, Coś a bracie czy o bitwie, O Koronie czy o Litwie?… „Gadu, … Przeczytaj wiersz
Przeszanowana i przeczarna, caluteńka W końskich kłębach dbałostek, cała wiatr i dbałość, Rozsypująca się i chór tworząca całość – Ziemi i woli mojej wilgotne ziarenka… Porą najpierwszej orki granatowoczarna, Bezorężną robotą podźwiga się z wolna – Rozoranej legendy tysiącwzgórzem gwarna: Okolica, jak widać, nie całkiem okolna. Ziemia jednak ochybą bywa i obuchem, Choćby do nóg … Przeczytaj wiersz