3/5 - (1 głosów)

Mazur

Piękna nasa Polska cała, Piękna, zyzna i nie mała! Wiele krain, wiele ludów, Wiele stolic, wiele cudów; Lec najmilse i najzdrowse Pseciez cłeku jest Mazowse! Bo gdzie takie cudne stroje, I śpiewanki i dziewoje? Kto w podkówki tak wyksese? Komu miłe tak pielese, Jak ojcyste Mazurowi? Niechaj cała Polska powie. Po-za Niemnem wielkie błota, A … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Szlachta na winie

Bić i używać — jest co Polak lubi. J. U. Niemcewicz. Po nad Wisłą gdzieś za borem, Grzmiały polskie działa. Do miasteczka, nad wieczorem, Szlachta się zjechała. «Co tu robić?» rada w radę — «Ot, chodźmy na wino; Bo dziś jeszcze do dom jadę, A chciałbym z nowiną. Pewnie już tam Wojciech siedzi, I oddawna … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Stary ułan pod Brodnicą

Pod Brodnicą, jak woda, Stoi wojsko na błoni: Szkoda Polsko, oj, szkoda Takiej dziatwy i broni! Jak ją ludzie zobaczą, To w Poznańskiem zapłaczą; Będzie klątwy i żalu Tam na ciebie, Moskalu. Nad granicą tuż drogą, Bieży młoda kobieta, Zapłakała nieboga, I Ułana zapyta: «A cóżeście panowie Najlepszego zrobili? A cóż na to Bóg powie, … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Powstaniec litewski

Jedzie szlachcic okoliczny, Konik pod nim śliczny; On do korda przypasany, A konik zhasany. Hej, duszeczko! hej panienko! Wyjrzyj przez okienko! Mam konika po Czerkiesie, A on poległ w lesie. Powiedz ojcu panieneczko: Powiedz jaskułeczko: Niech już wyjdzie z puszczy czarnej, Bo to postrach marny.   W Żejmach nasi Polakowie, Jako samo zdrowie, Z poza … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Krakusy

Grzmią pod Stoczkiem armaty, Błyszczą białe rabaty, A Dwernicki na przedzie, Na Moskala sam jedzie. «Hej za lance chłopacy! Czego będziem tu stali? Tam się biją rodacy, A myż będziem słuchali? «Chodźwa trzepać Moskala, Bo dziś Polska powstała! Niech nam Polski nie kala — Hej, zabierzwa mu działa!» I zerwali się razem, Posterunek rzucili, Nie … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Instrukcja dla Polaków

Polsko, wszak Moskal Twój wróg, Uzbrojon od głów do nóg Ma bagnety, krocie dział — A jednak jak listek drżał, Gdy śpiew słyszał: «Boże daj, By nam wrócił trzeci Maj Boże, cierpienia nam skróć Ojczyznę i wolność wróć.» Gdy go taki trwoży miecz, Więc moralną drogą siecz! To dla niego straszna broń Jak go spotkasz, … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Na jesieni

Coraz ciszej — wrzesień! wrzesień! Słońce rzuca blask z ukosa, I dzień krótszy, chłodna rosa — Ha, i jesień, — polska jesień! O! jesieni złota nasza! Tyś jak darów Boża czasza, Dziwnie mądra, pełna cześci I kojącej pełna treści… W pożegnanie grają lasy Barw tysiącem, pełnych krasy; Wiosną łąki tu się tęczą, Starodrzewne lasy wieńczą … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Białe Orlę

Mnóstwo ludzi przed gospodą, Tańczy młodzież, rżnie muzyka: Bywaj zdrowa mi, jagodo! Jutro siędziem na konika. A jagoda, a kochanie Smutno w tańcu nań spoziéra, To chce śpiewać, to znów stanie, I fartuszkiem łzy ociéra. Zatrzymała wszystkie pary, I skinęła ku Warszawie; Bo z Warszawy wracał prawie Z nowinami Bartosz stary: A gdy spostrzegł po-nad … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Pożegnanie

Panna młoda, jak jagoda, Stojąc we drzwiach płacze: „Kiedyż ja cię, „W naszej chacie, „Tu znowu obaczę?“ Przed dziewczyną, przed maliną, Stoi chłopak zbrojny, A koń wrony, Kulbaczony, Rwie się niespokojny. Ciężka droga, bo na wroga, Nie rwij się koniku! W krwawym polu, W srogim bolu, Legnie was bez liku. „Idź, gdy trzeba! niech Cię … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Do Tatr

Odwiecznych Tatrów strażnice Piastowe, Zdawnaście znane, a wiecznieście nowe! Choć myśl i oko przy was się upaja, Myśl i źrenica wiecznie tutaj gością… Z wami przenigdy myśl się nie oswaja, Jak nie oswoi się nigdy z wiecznością. Bo nie wziąć myślą, co oko zakreśli, Ani wziąć okiem, co ogarną myśli… Ani was ująć, ni duchem … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Do Niemna

Powiedz mi, Niemnie, puszcz obywatelu, Które ci strony twych porzeczy miłe? — Któreś ukochał z tych zabrzeży wielu? Czy leśne łąki i puszcze zawiłe? Czy piękne skały, kędy płyniesz kręto, Gdzie twe zabrzeża strojne, jak na święto, Wdzięcznie się sklepią gajmi lipowemi I miło szumią wodami leśnemi? Czyliś ukochał może te powiaty, Gdzie, jak kniaź … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Do Wisły

Śpiewał Klonowicz niegdyś twoje wdzięki, Kiedy na twoich falach się kołysał, I mówił, kreśląc o »Flisie« piosenki: »By to być mogło, radbym złotem pisał Twoje pożytki, porty a i wstręty«. A ile razy patrzę na twe wody, I na te stare po twych brzegach grody, A po przylądkach widzę krzyż zatknięty, Stają przed duszą starzy … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Opuszczenie ojczyzny

Już strzał działowy nas nie dostanie, Jużeśmy w opiece wody, Na wschodzie błysło świetne zaranie Dalej na morskie przygody. Już się znudziła przewrotność sądów I boleść krzywdy odgłosów, Znam rozpacz ludów, znam gwałty rządów; I burze serca i losów. Miałem ja krewnych, których kochałem, Matkę, sąsiadów, przyjaciół; Ah! miałem także — Boże! со miałem Usta … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Baltyk

Jeszcze po świecie starożytnym słynne Były te wody i lądy bursztynne! Ku nim to Fenik biegał w bród daleki, Ku nim Słowianin korabli czeredą Pływał — i kupię składał pod Wenedą. Ku nim to, ku nim, płyną nasze rzeki — Co ziemia zrodzi i co kmieć przysporzy, Chętnie i cało odnosim w czas boży… Co … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Ukraina

Gdy wołyńskie łany rzucisz I na wschód twe konie zwrócisz, Bez oporu oko zginie W pogranicznej Ukrainie. Tam to konie, tam to charty, Step rozległy, świat otwarty! Wóz twój biegnie na rozdroża, Wiatr zaleci cię od morza, — I krew raźniej ruszy w żyłach, — I koń czujniej strzygnie uchem; Drogę swoją po mogiłach Liczyć … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Do Dniepra

Dnieprze! co płyniesz Ukrainą żyzną, Starą rycerzy i mogił ojczyzną, Powiedz, kto tobie tyle wody dawa? I czemu w świecie ogłuchła twa sława? Czemu tak z góry poszło tobie, Dnieprze Że świat o tobie zabył, co w najlepsze… Czy złota Ławra już nie błogosławi, Że cię mogiła tylko jeszcze sławi? — Od ujścia mego aż … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Anioł i pacholę

Z kąd ci ta prawda z kąd ci to wesele Z kądże się bierzesz, gdzie idziesz Aniele? Do Was ja idę bo kocham to plemię Raj wam otworzę i ozłocę ziemię. 2. A z kądże tyle wzięło się miłości Że wśród tej nędzy Anioł Niebios gości? Z kąd ziemskim orłom bierze się na loty Dziecku … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol

Chata w puszczy

Po­śród pusz­czy jo­dło­wéj Nad roj­sta­mi dzie­dzi­na. Le­śnik po­szedł na łowy, A przy mat­ce chłop­czy­na. Po­lny ko­nik świe­go­ce; Cien­ką wstę­gą z łu­czy­wa Dym błę­kit­ny wy­pły­wa, A pło­my­czek mi­go­ce. „Idź spać, dzie­cię! idź dusz­ko! „Sama ojca po­wi­tam…“ — „No, to idę na łóż­ko, Lecz coś jesz­cze za­py­tam: Cze­mu, po­wiedz mi, mamo! Nie strze­la­ją tak samo, Jak to … Przeczytaj wiersz


Wincenty Pol