Wygnanie z raju
Ziemio, do której nie wrócę Ziemio pierwszej miłości Pewnie cię bardzo zasmucę Swoją nieobecnością Będziesz samotny ogrodzie Bez niej, beze mnie Oślepły o wieczornym chłodzie Bo w moich oknach ciemno, ciemniej Wesoły, złotooki chwast Zatańczy sam na twoich ścieżkach Ogrodzie, zapamiętaj nas Już w moim domu nikt nie mieszka Tyle to lat, tyle to lat … Przeczytaj wiersz